Λέμε πάντα τη μαύρη, την πικρή αλήθεια. Ούτε άσπρη αλήθεια ούτε γλυκιά, πόσω μάλλον αλμυρή ή στιφή αλήθεια. μαύρα λεφτά ξέρουμε και κάποιοι εξ ημών ανέφοροι επιθυμούν να πάρουν. Άσπρα λεφτά ποια είναι;
Αν καείς από τον Ήλιο στις παραλίες μπορεί να σε πουν μαυροτσούκαλο. Ασπροτσούκαλο δεν άκουσα για κανέναν να λέγεται. Το βγάζει και ανορθόγραφο το γουόρντ στο κομπιούτερ.
Μαύρη μοίρα μας βαράει, άσπρη μοίρα δεν είδαμε σε κανέναν φλιτζάνι.
Αλλά και μπλακ κόφι υπάρχει, αλλά όχι άσπρος καφές.
Μαύρη ειν’ η νύχτα στα βουνά λέει το δημοτικό μας τραγούδι, δεν είπε όμως κανείς για άσπρη νύχτα, αν και παλιά χιόνιζε αρκούντως στη χώρα μας ειδικά στα χωριά. Τι τραβάω κι εγώ μαύρος λέμε, αλλά δεν τράβηξα τίποτα κι εγώ ο άσπρος. Μαύρη εργασία υπάρχει την καταδικάζουμε, αλλά δεν ακούσαμε για άσπρη εργασία. Μαύρη αγορά υπάρχει, αλλά δεν είδαμε μπροστά μας άσπρη αγορά.
Μόνη εξαίρεση η μπίρα. Υπάρχει και μαύρη μπίρα, που ήταν η φτηνιάρικη για τους εργάτες, σε αντίθεση με την άσπρη μπίρα που και σήμερα είναι απλησίαστη στην τιμή. Τέτοια λευκά να μας λείπουν, έχουμε όμως άλλα.
Λευκή απεργία υπάρχει, όχι όμως μαύρη απεργία. Κι εδώ να θυμηθούμε μια εξαίρεση. Λευκό στην κάλπη έχουμε, λευκή ψήφος, υπάρχει όμως και το μαύρισμα, το φούμο, θα μπορούσαμε να πούμε μαύρη ψήφος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου