Ο Θανάσης πήγε στη δουλειά του τη Δευτέρα και είδε να διώχνουν τους συμβασιούχους. Κρίμα είπε, αλλά τι με νοιάζει εμένα, δεν είμαι συμβασιούχος.
Την Τρίτη ο Θανάσης είδε στη δουλειά του να διώχνουν τους γεροντότερους που λίγο θέλανε να πάρουν σύνταξη. Κρίμα είπε ο Θανάσης, αλλά τι με νοιάζει εμένα; Δεν είμαι κοντά στη σύνταξη.
Την Τετάρτη ο Θανάσης στη δουλειά του είδε να διώχνουν τις έγκυες εργαζόμενες. Κρίμα είπε, αλλά τι με νοιάζει εμένα; Μπορεί να με γκαστρώσανε με τα οικονομικά μέτρα, αλλά έγκυος γυναίκα δεν είμαι.
Την Πέμπτη ο Θανάσης είδε στη δουλειά του να διώχνουν τους ακριβούς εργαζόμενους και να προσλαμβάνουν πιτσιρικάδες φτηνούς. Κρίμα είπε, ο Θανάσης, αλλά τι με νοιάζει εμένα; Δεν είμαι ακριβός εργαζόμενος, παίρνω λίγα.
Την Παρασκευή ο Θανάσης στη δουλειά του είδε ότι διώχνανε τους προηγούμενους πιτσιρικάδες εργαζόμενους πριν συμπληρώσουν το δικαίωμα αποζημίωσης και να παίρνουν άλλους πιτσιρικάδες με τα ίδια λεφτά. Κρίμα είπε ο Θανάσης, αλλά τι με νοιάζει εμένα; Δεν είμαι πιτσιρικάς.
Το Σάββατο ο Θανάσης λίγο πριν τα γενέθλια της κόρης του έμαθε ότι διώχνουν από τη δουλειά και τον ίδιο, αλλά δεν είχε μείνει κανείς δίπλα του να νοιαστεί.
Το κείμενο το κλέψαμε από μια ιστορία του κυρίου Κόινερ έργο του Μπέρτολντ Μπρεχτ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου