(Κι εμπνεόμενοι βάζουμε και δικά μας λόγια)
Όταν ακούω τη λέξη “ημιυπαίθριος” μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Το πρωτόπαθα επί Σουφλιά έκαψα λυχνία και την αξονική τη βγάζω στην πράσινη μπιρμπιλομάτα υπουργό Περιβάλλοντος. Δηλαδή στην ύπαιθρο χώρα.
Στην Ελλάδα τόπο πιάνει μόνο το αυθαίρετο. Τώρα πιάνει και χρήμα για το κράτος.
Οι παράνομοι που έκτισαν μπαλκόνια και έκαναν σπίτια τα πάρκινγκ δεν θα τιμωρηθούν αυστηρά διά λιθοβολισμού με τα τούβλα και τους τσιμεντόλιθους που χρησιμοποίησαν.
Οι ημιυπαίθριοι δεν θα τιμωρηθούν καθόλου, λένε οι ημιυπεύθυνοι των υπουργείων, γιατί μπορεί να τσαντιστούν και να μην πληρώσουν τα προστίματα.
Αυτά τα ημιυπαίθρια σπίτια τ’ αγοράζουν έτοιμα πολλοί κακομοίρηδες, που ακόμη πληρώνουν τόκους του στεγαστικού. Τώρα πρέπει και να τους “νομιμοποιήσουν” ή καλύτερα να τους μονιμοποιήσουν, μην τους τα γκρεμίσει κανείς, πληρώνοντας και την “κουτσουκέλα” του εργολάβου.
Βρείτε αυτούς έχτισαν με άδεια για εκκλησάκι κι έκαναν τα κελιά βίλες, βρείτε τους εργολάβους που πούλησαν πλυσταριά για σοφίτες, αυτούς που έκαναν τα πάρκινγκ σαλόνια και τα νοικιάζουν σαν σουίτες του Χίλτον, κυρία Μπιρμπίλω μας, βρείτε αυτούς και αφήστε τον κοσμάκη ήσυχο.
Ήταν ημιυπαίθριος ο χώρος μου, κυρα-Μπιρμπίλω, τώρα είναι ημινόμιμος και σίγουρα ολομόνιμος.
Είναι κακό να χτίζεις στην άμμο παλάτια, αλλά σου ’ρχεται πιο φτηνά και με τα προστίματα μέσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου