Βάζουμε και δικά μας λόγια, επειδή η αλήθεια δεν είναι ποτέ αρκετή.
«Ο λαός είναι έτοιμος για θυσίες», απεφάνθη ο πρωθυπουργός.
Τον ρώτησε κανείς;
Ρώτησε κανείς το λαό αν είναι έτοιμος για θυσίες;
Ρώτησε κανείς τον πρωθυπουργό για τι είναι έτοιμος ο λαός;
Ποιος ξέρει για τι είναι πρόθυμος ο λαός;
Όταν λέει κάποιος ότι ο λαός είναι έτοιμος για θυσίες, γιατί ν’ αποκλείει στο λαό το ρόλο του θύτη;
Δε μας νοιάζει βέβαια ποιον ακριβώς ρόλο θα παίξουμε στις θυσίες. Ή του Ισαάκ ή της Ιφιγένειας εν Αυλίδι. Το πρόβλημα είναι ότι μια ζωή ακούμε θα θυσιαστούν οι πλούσιοι και στο τέλος την πληρώνουμε εμείς οι κανονικοί, οι φτωχοί δηλαδή, παίζοντας το ρόλο του αμνοεριφίου για τον Ισαάκ ή του ελαφακίου για την Ιφιγένεια.
Αλλά τι τα θες!… Ο Ισαάκ ήταν γιος κοτζάμ Αβραάμ και η Ιφιγένεια είχε πιο γερό δόντι ως κόρη βασιλιά. Αλίμονο σε μας. Η αυτοθυσία έχει τα όριά της, αλλά τι είναι η αυτοθυσία μπροστά στο θύτης όμως καυχιέται με το ρεφραίν της Άντζελας Δημητρίου: … «Και ποια θυσία ποια θυσία, ποια θυσία έχει κάνει αυτή για σένα».
Μη μιλήσουν οι Άγαμοι Θύται, που δεν έχουν να σφάξουν τίποτα, αφού δεν υπάρχει πλέον ούτε 14ος, ούτε 13ος μισθός για να περικόψουν ή να πετσοκόψουν, μικρή η διαφορά.
Με την αύξηση του ΦΠΑ και τους άλλους έμμεσους φόρους πάμε να φυλάξουμε τον δωδέκατο μισθό και όχι ολόκληρο, γιατί δεν είμαστε και πλεονέκτες.
Ο 13ος μισθός ήταν δώρον άδωρον, γιατί τον έτρωγαν τα δώρα και τα μαγαζιά και γέμιζε το κράτος ΦΠΑ που κανείς δεν ξέρει αν κατάφερε ποτέ να εισπράξει. Προφητικά παγκοσμιοποιημένα ήταν και τα λόγια που είπε ο Μπέρτολντ Μπρέχτ 80 χρόνια πριν: “Η πατρίδα είναι ψέμα των πλουσίων. Παντού μπορώ να πεινάσω”.
“Γύρω-γύρω όλοι, χέσε μας, κάρυ Όλι”.
Τον ρώτησε κανείς;
Ρώτησε κανείς το λαό αν είναι έτοιμος για θυσίες;
Ρώτησε κανείς τον πρωθυπουργό για τι είναι έτοιμος ο λαός;
Ποιος ξέρει για τι είναι πρόθυμος ο λαός;
Όταν λέει κάποιος ότι ο λαός είναι έτοιμος για θυσίες, γιατί ν’ αποκλείει στο λαό το ρόλο του θύτη;
Δε μας νοιάζει βέβαια ποιον ακριβώς ρόλο θα παίξουμε στις θυσίες. Ή του Ισαάκ ή της Ιφιγένειας εν Αυλίδι. Το πρόβλημα είναι ότι μια ζωή ακούμε θα θυσιαστούν οι πλούσιοι και στο τέλος την πληρώνουμε εμείς οι κανονικοί, οι φτωχοί δηλαδή, παίζοντας το ρόλο του αμνοεριφίου για τον Ισαάκ ή του ελαφακίου για την Ιφιγένεια.
Αλλά τι τα θες!… Ο Ισαάκ ήταν γιος κοτζάμ Αβραάμ και η Ιφιγένεια είχε πιο γερό δόντι ως κόρη βασιλιά. Αλίμονο σε μας. Η αυτοθυσία έχει τα όριά της, αλλά τι είναι η αυτοθυσία μπροστά στο θύτης όμως καυχιέται με το ρεφραίν της Άντζελας Δημητρίου: … «Και ποια θυσία ποια θυσία, ποια θυσία έχει κάνει αυτή για σένα».
Μη μιλήσουν οι Άγαμοι Θύται, που δεν έχουν να σφάξουν τίποτα, αφού δεν υπάρχει πλέον ούτε 14ος, ούτε 13ος μισθός για να περικόψουν ή να πετσοκόψουν, μικρή η διαφορά.
Με την αύξηση του ΦΠΑ και τους άλλους έμμεσους φόρους πάμε να φυλάξουμε τον δωδέκατο μισθό και όχι ολόκληρο, γιατί δεν είμαστε και πλεονέκτες.
Ο 13ος μισθός ήταν δώρον άδωρον, γιατί τον έτρωγαν τα δώρα και τα μαγαζιά και γέμιζε το κράτος ΦΠΑ που κανείς δεν ξέρει αν κατάφερε ποτέ να εισπράξει. Προφητικά παγκοσμιοποιημένα ήταν και τα λόγια που είπε ο Μπέρτολντ Μπρέχτ 80 χρόνια πριν: “Η πατρίδα είναι ψέμα των πλουσίων. Παντού μπορώ να πεινάσω”.
“Γύρω-γύρω όλοι, χέσε μας, κάρυ Όλι”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου