… είναι έννοιες σχεδόν -και με το αζημίωτο- ταυτόσημες. Διαφέρουν μόνο σε λίγα.
Π.Χ. η διαφορά έχει πληθυντικό, υπάρχουν διαφορές αλλά όχι διαφθορές, διότι η διαφθορά είναι μία και μοναδική. Απλώς σα μελισσούλα κυκλοφορεί από κεφάλα σε κεφάλα.
Η διαφορά ανεβάζει τον τόνο και πάει στα διάφορα, η διαφθορά όμως δεν ανεβάζει τόνο, λειτουργεί χαμηλόφωνα.
Η διαφορά δίνει και το διαφορικό πολλές φορές και διπλό, διαφθορικό όμως δεν υπάρχει, διότι δεν πρέπει να κινείται τίποτα για να διαφθαρούμε με την ησυχία μας, ρε παιδί μου! Να πέσει και η μούχλα στην υπηρεσία και να την κάνουμε ροκφόρ που έχει καλύτερη τιμή.
Η διαφορά είναι πρόβλημα και η διαφθορά λύτης. Λύση δεν υπάρχει. Η διαφθορά λύνει τις διαφορές μας με το Δημόσιο. Η διαφθορά δεν δίνει λύση, απλώς εξαφανίζει το πρόβλημα. Δεν έχουμε καμία σαφή διαφορά με τη διαφθορά στο Δημόσιο, αφού βοηθά στην εξυπηρέτησή μας.
Στο δημόσιο νομίζουμε ότι κανείς δε διαφ(θ)έρει από τον άλλο, δηλαδή έχουμε ισονομία, αν όχι ισοτιμία, γιατί υπάρχει κλιμακωτή κοστολόγηση του πολίτη-πελάτη ανάλογα με το τι μπορεί να δώσει με βάση το τεκμαρτό του εισόδημα. Δεν κόβει ταρίφα, αλλά ράβει κοστούμι. Ο διεφθαρμένος υπάλληλος βλέπει τη διαφορά, σε κόβει και σου κοπανάει την τιμή άμα τη εμφανίσει και με κριτήριο την ποιότητα του ρούχου που φοράς.
Η διαφθορά να πάρει θέση συμβούλου υπουργού και μάλιστα μέρες που ’ναι αμισθί. Τα καταφέρνει και μόνη της να τα κονομάει.
Αυτά με τη διαφθορά στο Δημόσιο, η οποία δεν έχει ουσιαστική διαφορά με τη διαφθορά στον ιδιωτικό τομέα παρά μόνο στην τιμή.
Πρόταση: Γιώργο φτιάξε επιτέλους ένα νόμο που θ’ απαγορεύει τη διαφθορά, γιατί ούτε από αυτό έχει τα μαγαζί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου