Και όταν λέμε τζιπ δεν εξηγούμε ότι μιλάμε για τη μάρκα, αλλά αφήνουμε να εννοηθεί μόνο ο τύπος αυτοκινήτου ώστε να φοβάται το κοινό περισσότερο.
Πιάστηκε ο φερόμενος ως πιστολέρο, οπότε μπορώ να μιλήσω γι’ αυτό.
Γιατί, ρε σεις αδέρφια μας έπρηξαν τα κανάλια για τον τύπο με το μαύρο -λαδί- τζιπ που σκόρπαγε το θάνατο; Γιατί να το ακούμε και να το ξανακούμε;
Σε καμία σοβαρή χώρα του κόσμου δεν θεωρείται σωστή τέτοια αντιμετώπιση του θέματος, διότι:
Πρώτον δημιουργείται φοβία, φόβος χωρίς λόγο, χωρίς να βοηθά καν στην προστασία του πολίτη. Δεν έχει να κερδίσει τίποτα κανείς μαθαίνοντας ότι ένας παλαβός ίσως, με μαύρο -λαδί- τζιπ πυροβολεί άνευ ορατού λόγου και αιτίας. Απλώς βγαίνοντας στο δρόμο, κάθε που θα βλέπω δίπλα μου ένα μαύρο τζιπ θα σκιάζομαι. Γιατί να ζω έτσι;
Δεύτερος λόγος να μην μεταδίδεται κανένα στοιχείο της αστυνομικής έρευνας είναι ότι η δημοσιότητα ανοίγει την όρεξη σε μιμητές να κάνουν πλάκα με άλλα μαύρα τζιπ. Χώρια που δικαιώνεται και συνεχίζει ο ίδιος ο δράστης, που προφανώς είναι και κυνηγός δημοσιότητας
Δεν βοηθάει καμία διωκτική αρχή η δημοσιοποίηση λεπτομέρειας, όπως ο τύπος του αυτοκινήτου ή το χρώμα μαλλιών του δράστη. Αυτό μπορεί να το χειριστεί η ίδια η αστυνομία και όχι οι δημοσιογράφοι
Ο μόνος που κερδίζει από τέτοια εξωφρενική δημοσιοποίηση είναι το ένα κανάλι που το λέει γιατί φοβάται ότι θα το πει και το άλλο κανάλι. Τελικά το λένε όλα και δεν κερδίζει κανένα, ακριβώς όπως να δεν το έλεγε κανένα.
Εντάξει, να μην κρύβεται ένα γεγονός. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όπως και σε πολλές άλλες αντίστοιχες, μόνο αφού συλληφθεί ο φερόμενος ως δράστης μπορούν να δοθούν όσα στοιχεία είναι απαραίτητα για να τα ξέρει το κοινό, αν αυτό φυσικά έχει κάποια σχέση με τη ζωή του κάθε δέκτη της είδησης.
Γιατί, ρε σεις αδέρφια μας έπρηξαν τα κανάλια για τον τύπο με το μαύρο -λαδί- τζιπ που σκόρπαγε το θάνατο; Γιατί να το ακούμε και να το ξανακούμε;
Σε καμία σοβαρή χώρα του κόσμου δεν θεωρείται σωστή τέτοια αντιμετώπιση του θέματος, διότι:
Πρώτον δημιουργείται φοβία, φόβος χωρίς λόγο, χωρίς να βοηθά καν στην προστασία του πολίτη. Δεν έχει να κερδίσει τίποτα κανείς μαθαίνοντας ότι ένας παλαβός ίσως, με μαύρο -λαδί- τζιπ πυροβολεί άνευ ορατού λόγου και αιτίας. Απλώς βγαίνοντας στο δρόμο, κάθε που θα βλέπω δίπλα μου ένα μαύρο τζιπ θα σκιάζομαι. Γιατί να ζω έτσι;
Δεύτερος λόγος να μην μεταδίδεται κανένα στοιχείο της αστυνομικής έρευνας είναι ότι η δημοσιότητα ανοίγει την όρεξη σε μιμητές να κάνουν πλάκα με άλλα μαύρα τζιπ. Χώρια που δικαιώνεται και συνεχίζει ο ίδιος ο δράστης, που προφανώς είναι και κυνηγός δημοσιότητας
Δεν βοηθάει καμία διωκτική αρχή η δημοσιοποίηση λεπτομέρειας, όπως ο τύπος του αυτοκινήτου ή το χρώμα μαλλιών του δράστη. Αυτό μπορεί να το χειριστεί η ίδια η αστυνομία και όχι οι δημοσιογράφοι
Ο μόνος που κερδίζει από τέτοια εξωφρενική δημοσιοποίηση είναι το ένα κανάλι που το λέει γιατί φοβάται ότι θα το πει και το άλλο κανάλι. Τελικά το λένε όλα και δεν κερδίζει κανένα, ακριβώς όπως να δεν το έλεγε κανένα.
Εντάξει, να μην κρύβεται ένα γεγονός. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όπως και σε πολλές άλλες αντίστοιχες, μόνο αφού συλληφθεί ο φερόμενος ως δράστης μπορούν να δοθούν όσα στοιχεία είναι απαραίτητα για να τα ξέρει το κοινό, αν αυτό φυσικά έχει κάποια σχέση με τη ζωή του κάθε δέκτη της είδησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου