Η γαλάζια παρέλαση

Μεγάλη μέρα η σημερινή, παρελαύνουν οι μαθηταί και αι μαθήτριαί μας με τα μίνια.

Πρώτο άρμα εν μέσω νεφών με γαλανόλευκο χαρτοπόλεμο η γαλάζια γενιά της Ντόρας, τα Ντοράκια ο ντορώ τη δόξα να Ντορής και ο Ψαρής, φιλελεύθερο αμάξι με δυο άλογα, το καρότο στο καλάμι στην Καβάλα. Και στη Δράμα αποτελέσματα παράλογα λίγοι ψήφοι, σκαρταδούρα πάμε γι’ άλλα.

Ακολουθούν τα γαλάζια παιδιά με τη φουστανέλα στους Γράμμους, τα Βίτσια και τη Σαμαριά.

Ακολουθούν και τ’ Αβραμόπουλα με την εθνική στολή της νοσοκόμας χωρίς γάζες, τ’ Αβραμόπουλα που τα λένε και βρωμόπουλα γιατί τσιμπολογάνε τα λίγα ψίχουλα αγάπης στο φουρνέλο και λέμε το ψωμί Ψωμιάδη.

Εν-δυο, εν-δυο φστανέλλα τσαρούχ’ φούντα φέσ’. Μας φεσώσανε, Μήτρο μουουουου! Η Ελλάδα ποτέ δεν μαθαίνει. Δεν την πνίγει αλήθεια καμιά. Λίγο μόνο δεν είν’ φεσωμένη και ξανά για τα χρέη τραβά.

Το ΟΧΙ το είπε νε σπαστά ιταλικά ο Θόδωρος Καραϊσκάκης στους Πέρσες που του είπαν στη γλώσσα τους: Μολών Σαβέ.

1821: Του Κιτς μαν κλαίει.