Που 'σαι Ωνάση

Δουλειά δε βρίσκω, σε δουλειά να βρισκόμαστε.
(Δουλειά δεν είχε ο Διάολος γα...ούσε τον Παυλίδη)

Έχουμε για χάρη του ακόμα δύο πρώην εξεταστικές, παρολίγον προανακριτικές, ουσιαστικά προαπαλλακτικές επιτροπές της Βουλής. Θα παραπεμφθούν κι άλλοι άγιοι άνθρωποι, όχι μόνο ο αθώος Παυλίδης.

Τι μου θυμίζει η υπόθεση Παυλίδης; Όχι τη σοκολάτα υγείας, αυτή είναι το μπλε του Αβραμόπουλου.

Εγώ τον Παυλίδη τον πιάνω όχι από την σκανδαλιάρικη πλευρά του, αλλά από το κύριο όνομά του. Αριστοτέλης. Με τέτοιο όνομα πώς να μη μπλέξεις με εφοπλιστάς! Και φυσικά πάντα ο μόνος τρόπος για να κονομήσει κάτι ο μικροέλληνας ακόμα κι υπουργός να γίνει είναι να βρει τον Ωνάση. Εξού και η ταινία ένας άφραγκος Ωνάσης με τον Κώστα Βουτσά. «Που ’σαι Ωνά-α-α-αση / Που ’σαι Ωνά-α-α-αση / ήθελα να σε ξάφριζα η αφραγκιά να σπά-α-ασει….»

Όταν λέμε «Ωνάση» εννοούμε Αθηνά. Δεν λέγεται Ωνάση, αλλά είναι. Με το βλέμμα στο μέλλον λοιπόν, γιατί αν κοιτάξουμε το παρόν θα στραβωθούμε από το πολύ άπλυτο φως που πέφτει σε κάθε υπόθεση που έχει λεφτά δικά μας μέσα.