ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ

Η Αθήνα, η Ελλάδα όλη ζει τις μέρες του Αλέξη.

Η πόλη στολισμένη για τις γιορτές με τα φωτάκια
ν’ αναβοσβήνουν στο χτύπο της καρδιάς, περνά από τις
καυτές καμένες μέρες του Αλέξη.

Φέτος οι γιορτές θα περάσουν χωρίς πολλά-πολλά δώρα.
Τα μαγαζιά με κατεβασμένα στόρια γιατί η αστυνομία
δε μπορεί να προστατεύσει ούτε τον εαυτό της.
Έτσι κι αλλιώς πελάτες δεν πάταγαν ούτε με το ντουφέκι.

Τα μάτια του Αλέξη για πάντα κλειστά.
Στους Έλληνες και τις Ελληνίδες
που δεν το σηκώνουν αυτό, μύτες και μάτια κλειστά
για τους καπνούς και τα δακρυγόνα.

Οι κυβερνώντες ως γνήσιοι επιχειρησιακοί παράγοντες,
σταθερά με τα μάτια κλειστά δε βλέπουν πέρα από τη μύτη τους,
που κι αυτή μονίμως κλειστή είναι, γι’ αυτό ποτέ δε μπορούν
οι παντελώς ανύθυνοι να μυριστούν κανένα κίνδυνο.
Τ’ αφτιά τους κλεισμένα δεν εννοούν ν' ακούσουν κανέναν.

Ο κόσμος με τα μάτια ανοιχτά, βλέπει, κρίνει,
ακούει μπαρούφες αρμοδίων, κλειστές τσέπες,
κλειστά παντζούρια όταν από κάτω περνούν
με το βήμα της χήνας οι τραπεζοφουσκωτοί
που ονειρεύονται να πάρουν το σπίτι του οικογενειάρχη
για ένα ντενεκέ λάδι.

Η αστυνομία ανήμπορη διαπίστωσε ότι κλωσούσε
το αβγό του φιδιού, αλλά το φίδι το τάιζε και τώρα,
που δεν του φτάνουν όσα του δίνει η κλώσα, το ερπετό ορμά
και την τρώει κι αυτήν.

Αυτές είναι οι μέρες του Αλέξη και μας διδάσκουν πολλά.
Όσα δεν πρόλαβε να διδαχθεί ο Αλέξης.

ΚΙ ΑΠΟΨΕ Η ΝΥΧΤΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ