Δεν πληρώνω, δε χρωστάω

Όσα και να χρωστάτε, όπου και να χρωστάτε,
ό,τι και να σας λένε πως χρωστάτε,
αν σας περισσεύουν πέντε λεφτουδάκια φάτε τα τώρα,
γλεντήστε τα, γιατί τα λεφτά και τ’ αβγά τρώγονται φρέσκα.

Τοκογλύφοι είναι οι τράπεζες; Μην περιμένετε από κυβερνήσεις.
Δείχτε τους μια και καλή πώς είστε εσείς! Μην πληρώνετε.
Τι θα μας κάνουν; Μπορούν να μας κλείσουν όλους στη φυλακή;
Μην πληρώνετε λογαριασμούς, δάνεια, πιστωτικές κάρτες.
Σε κανέναν δε χρωστάμε. Μην πληρώνουμε. Καιρός ήτανε.

Aς μας δούνε κι απ’ την καλή. Και η καλή μας είναι η ανάποδή μας.
Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω, δεν πληρώνω.
Εγώ με τα λεφτουδάκια μου από τη δουλειά μου έφτιαξα την Ελλάδα,
τα ’χω όλα πληρωμένα, εγώ έφτιαξα τα λεφτά σας, δε σας χρωστάω
δεκάρια, παλικάρια!

Μέχρι εδώ! Δεν πληρώνουμε στις τράπεζες τίποτα,
γιατί δε χρωστάμε, δε χρωστάμε, δε χρωστάμε.
Θα με πάτε στα δικαστήρια; Θα βρω κι εγώ δικηγόρους τσάμπα.
Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω, δεν πληρώνω, κύριέ μου,
ούτε κεφάλαια, ούτε τόκους ούτε πανωτόκια, ούτε νταβατζιλίκια.
Κλέφτα απ’ τη δική σου τσέπη, η δικιά μου είναι μόνο για δυο ποτά
κι ένα καφέ που θα κεράσω όποιον γουστάρω κι αγαπώ,
δεν πληρώνω, δε χρωστάω. Τέρμα.

Σηκωθείτε τώρα από τις πολυθρόνες, τους καναπέδες,
τα κρεβάτια και τις ντιβανοκασέλες σας, πάρτε στυλό,
μολύβια μαρκαδόρους, σπρέι, πινέλα και νταβανόβουρτσες,
βγείτε στους δρόμους, στις λεωφόρους, στις πλατείες,
στα στενοσόκακα και γράφτε στους τοίχους, τα περβάζια,
τα μάρμαρα, τα τζάμια και βαθιά στην ψυχή σας, δεν πληρώνω,
δεν πληρώνω, δεν πληρώνω, δε χρωστάω.