Ουν αν λάβοις παρά του Δις έχοντος

Το σύστημα απλό: Ο κύριος κυβερνήτης της επαρχίας

που καλείται Ελλάς, λέει από μέσα του:

«Λεφτά δε δίνω γιατί θα πρέπει να τα μαζέψω

από αυτούς που το έχουνε. Αυτοί όμως με στηρίζουνε

και είμαι πολιτικός εξουσίας. Δε θέλω να τους στενοχωρήσω».

Τι έκαναν τα παλικάρια;

Αντί για αυξήσεις έδιναν επιδόματα στους δημοσίους υπαλλήλους

που φωνάζανε. Έτσι άφηνα τους μισθούς τους καρφωμένους

στον πάτο και η τιμαριθμική αναπροσαρμογή ήταν ψίχουλα.

Το φάγαμε κι αυτό.


Καλόμαθαν οι κυβερνώντες και μετά αντί για αυξήσεις,

αντί για πραγματικά λεφτά δίνανε σε όλους τους εργαζόμενους

και συνταξιούχους, του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα,

πιστωτικές κάρτες. Το ήπιαμε κι αυτό.


Ψωνίζαμε όμως με ψεύτικο, με υποθετικό χρήμα

και όταν στουμπώσαμε από τους λογαριασμούς

ήρθε το μπαμ που μας έπνιξε το λαιμό και δε μας πάει κάτω.

Όπου να ’ναι θα βγουν κάποιοι και θα πουνε πως

για την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση

φταίει η κυρία Γιαννούλα από το Κερατσίνι.

Εδώ θα είμαστε να το δούμε. Θα το ρουφήξουμε κι αυτό

και θα τους δικαιώσουμε.