τα παγκόσμια προβλήματα της οικονομίας.
Ώρες-ώρες περνάει από το μυαλό μου η σκέψη:
«Χίλιες φορές να ήμουνα πλούσιος κι ας ήταν
τότε χειρότερα τα βάσανά μου.»
Να πνίγω τον πόνο μου στη σαμπάνια στο Παρίσι.
Να μη με χωράει η βίλα μου στην Εκάλη.
Να παίρνω τη Λαμποργκίνι μου, να τσιτώνω
το γκάζι και να κλαίω στο τιμόνι.
Με το ζόρι να πηδάω διεθνή πουτανομοντέλα μόδας.
Ευτυχώς, ο Θεός με φύλαξε κι έτσι εγώ δεν έχω τέτοια βάσανα.
Αλλά το ξανασκέφτηκα:
Χίλιες φορές να δώσω τη φτώχεια μου στους πλούσιους,
με αντάλλαγμα τα λεφτά τους για να νοιώσω κι εγώ
την πραγματική δυστυχία τους και να μην παραπονιέμαι
για τη δική μου ευχάριστη θέση που μου δίνει ο μισθός μου
που φτάνει μέχρι τις δέκα του μήνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου