Κακαθλητική Κυριακή

Η Αθλητική Κυριακή είναι γοητευτική.
Ασχολείται μόνο με ποδόσφαιρο,
γιατί πληρώνουμε τέλος στην ΕΡΤ
προκειμένου να μας προσφέρει προγράμματα
σχετικά με τη ζωή μας και την πολιτική.
Ο λοιπός αθλητισμός δεν έχει σχέση
με την καφενόβια πτυχή της πνευματικής μας οντότητας.

Την ίδια τακτική ακολουθούν και οι δοξασμένοι
Σκουντής Χατζηγεωργίου στο μπάσκετ που δεν έπαιξαν ποτέ.
Σχολιάζουν μετάδοση αγώνων από την καρέκλα του καφενείου
των συνταξιούχων και δεν το βουλώνουν ν’ ακούσουμε
τι γίνεται στο παιχνίδι, παρά δεχόμαστε αλλεπάλληλα εγκεφαλικά:
«Τέτοιο σουτ είχε κάνει ο τάδε σ’ εκείνη τη συνάντηση
εκείνων των ομάδων της Κωλοπετεινίτσας πριν από δύο χρόνια»

Το μέγιστο όμως στη γοητεία της Αθλητική Κυριακής
έχει να κάνει με την σεμνότητα και ταπεινότητα
των παρουσιαστών, που κάποιοι τους αποκαλούν
κοροϊδευτικά και δημοσιογράφους.
Είναι αθλητικατζήδες που δεν έχουν ιδέα από ποδόσφαιρο,
αλλά προχωρούν σε έργω ομολογία της αδυναμίας τους:
Δε μιλάνε αυτοί για τις φάσεις, αλλά φέρνουν (επί πληρωμή)
παλιούς η εν δυνάμει προπονητές, παλαίμαχους ποδοσφαιριστές
κι έναν παλιό διαιτητή όχι μόνο για να σχολιάσουν,
αλλά και να παρουσιάσουν το τι έγινε
στα γήπεδα του Σαββατοκύριακου.
Στην εκπομπή παρουσιάζονται και βίντεο
με προσωπικά ρεπορτάζ του στυλ: τι έκφραση
πήρε ο προπονητής της ομάδας όταν δέχτηκε γκολ.
Κι εμείς τρώμε τα μαξιλάρια του καναπέ.

Φοβάμαι ότι η άγρια ανταγωνιστικότητα
που κυριαρχεί στην τηλεόραση θα μας στερήσει
αυτά τα φυντάνια. Αργά ή γρήγορα θα τοποθετηθούν
οι αθλητικατζήδες του μέλλοντός μας
σε κάνα πρωινό πρόγραμμα για νοικοκυρές
ή σε μεσημαριανάδικο κουτσομπολίστικο σόου κριτικής,
«Με ερωτεύθηκε η πεθερά μου».

Κρίμα που κάποτε η ιστορική αυτή εκπομπή
ήταν του Γιάννη Διακογιάννη και η μουσική
του περίφημου σήματος γράφτηκε από τον Χρήστο Λεοντή,
που δεν παίρνει δεκάρα τσακιστή,
ούτε όταν το σήμα χρησιμοποιείται σε διαφημιστικά.