Ο Φώλιας δεν κατάφερε να ξαναβγεί βουλευτής.
Οι πρώην ψηφοφόροι του τον αγαπάνε ακόμα
για τ’ αστεία που έλεγε στις κάμερες, αλλά δεν τον παντρεύτηκαν.
Τον άφησαν στο ράφι. Αιτία τα 41 μέτρα και σταθμά του.
Οι εχθροί του, ραφινάριζαν περίτεχνα τις χαμηλές τιμές
που είχε στο κεφάλι του και τις τοποθετούσαν στα ράφια υψηλές.
Στην καρδιά του τώρα φωλιάζουν η φτώχεια και η ανέχεια
που τον περιμένουν στον άγριο κόσμο της αγοράς με το λουρί στο χέρι.
Κλαίει μόνος στο περβάζι του προσφυγικού φτωχόσπιτού του
στην Καλογρέζα και μουρμουράει (χαμογελώντας πάντα)
τον αβάσταχτο καρσιλαμά της απώλειας του σταυρού:
«Μετραδάκι-μετραδάκι για τα σένα το ’χτισα /
της ακρίβειας το ραφάκι όμως δε σ’ απόκτησα»
Τον δέρνει αλύπητα και τον μαστιγώνει ο έρωτας
για τη βουλευτική έδρα που του στέρησαν και τον έκαναν κοψοκώλη.
«Στο σταυρό που σου κάνω / για σένα θα πεθάνω»
Είναι έτοιμος να πουλήσει το κορμί του για τη σωτηρία του κόσμου,
όπως η μοναδική πολιτικοποιημένη τραγουδίστρια
προθυμοποιήθηκε κάποτε να κάνει. (ανεπιτυχώς)
«Σταυρώστε με, σταυρώστε με / στα ράφια σας απλώστε με»
Σαν πνιγμένος πιάνεται από τα μαλλιά-κουβάρια του.
«Το σταυρό που κουβαλάω / στο Βγενόπουλο πουλάω»
Δεν είχε λεφτά για βενζίνη κι ανέβηκε
«Με τα πόδια και τα «θα» το δικό του Γολγοθά».
Κάποιοι πήγαν να τον βοηθήσουν προσφέροντάς του
ηλιέλαιο για να δροσιστεί και ν’ ανασάνει.
Εκείνος όμως πιστός στην ολοκλήρωση του δράματός του:
«Απελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο»
Η Τρέμη, αδελφή του ελαίου, επέμενε να τον ποτίσει ηλιέλαιο,
εκείνος όμως με τις λιγοστές ρανίδες ορθολογικής
που έτρεχαν στις φλέβες του, όρθωσε λόγο αρνητικό.
«Όχι, δε με βοηθά / το λαδάκι με μεθά / κανείς δε θα με συμπαθά /
αν ανέβω με οχτάρια αυτό το Γολγοθά»
Πράγματι, τελικά δεν τον συμπάθησε κανείς.
Ίσως γιατί όλοι λυπήθηκαν τους δυο ληστές
που σταυρώθηκαν πλάι του. Εκείνοι όμως πατήσαν
πάνω στους σταυρούς τους και βγήκαν βουλευτές
στη θέση του χέρι-χέρι, με το σταυρό στο χέρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου