ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ

Έρχεται στον ύπνο μου, γιατρέ μου, πρωί-μεσημέρι-βράδυ, ο κακός μου εαυτός και με κατηγορεί για πολλά: «Γιατί, ρε δεξιέ…», έτσι με απεκάλεσε χθες το βράδυ, «…γιατί ακρίβυνες τα φάρμακα που παίρνουν οι φτωχοί, άρα όλοι οι εργαζόμενοι;» Μα, γιατρέ μου, αυτά τα φάρμακα δεν είναι υγιεινά και πρέπει να τ’ αποφεύγουν όλοι. Εγώ, ας πούμε, όταν καμιά φορά θέλω να κατέβω στο επίπεδο του λαού, παίρνω μια ασπιρίνη και μετά με πονάει το κεφάλι μου.
Ο κακός μου εαυτός, γιατρέ μου, στο ίδιο όνειρο λίγο μετά, μου τα ’χωσε και για τα διατροφικά σκάνδαλα, όπως ονομάζει όσες απροσεξίες αρρωσταίνουν τους φτωχούς, που, θυμίζω, φταίνε γιατί δεν προσέχουν τι τρώνε.
Όμως οι επιχειρηματίες, γιατρέ μου, οι μόνες ελπίδες για την Ελλάδα και για μας, δεν τρώνε το Ηλιέλαιο που τρώνε κι οι φτωχοί, άρα δεν κινδυνεύουν. Γιατί λοιπόν να πάρω μέτρα προστασίας που θα επιβαρύνουν την οικονομία; Θα χρειαστεί να φτιάξω υπηρεσίες ελέγχου, άρα να προσλάβω υπαλλήλους και θα διογκωθεί ο δημόσιος τομέας που δεν μ’ ενδιαφέρει. Άσε που άμα γίνονταν σωστά οι έλεγχοι θα πάθαιναν ζημιά πολλοί φίλοι επιχειρηματίες. Για το καλό της πατρίδος, ίσως κάποιοι από αυτούς ενδιαφερθούν να κάνουν οι ίδιοι τους ελέγχους στα τρόφιμα. Αλλά τι έχουν να κερδίσουν οι κακομοίρηδες; Άσε που οι φτωχοί δεν κινδυνεύουν τόσο πολύ. Απέδειξαν, προς τιμήν τους, ότι χωνεύουν τα πάντα. Ακόμα κι εμένα και το Μητσοτάκη και τον Αλογοσκούφη, όπως πριν από μας είχαν χωνέψει τον Παπαντωνίου, το Σημίτη και τις γκαργκανιές όλων μας.