ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ ΓΑΤΙΝΗΣ: ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Ο διευθυντής μου το είπε καθαρά: Έπρεπε να βρω τα κλεμμένα
για να μην πληρώσω τα σπασμένα. Αλλά απο πού ν' άρχιζα;
Η οικονομία της πόλης ήταν σε χειρότερη θέση από την τσέπη μου
που αισθανόταν από καιρό μοναξιά.
Εκείνη τη μέρα ο παρκαδόρος μου είχε πάρει και το σώβρακο.

Δεν έβρισκα κανέναν να ρωτήσω, γιατί τα χρέη
της αγοράς είχαν φυλακίσει τους καταναλωτές.

Θαλασσοδάνεια, άκουσα κι έτρεξα στην αρμόδια υπηρεσία.
Όμως και το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας είχε φαλιρίσει για τα καλά.
Δε μπορούσε να πληρώσει ούτε τους φάρους που κι αυτοί
δεν είχαν δουλειά να κάνουν.

Όλα στην πόλη, ακόμα κι η καριέρα μου ήταν στον αέρα.
Ευτυχώς αποδείχτηκε ότι πετάει ο γάιδαρος κι έτσι η Ολυμπιακή σώθηκε
γι’ άλλη μια φορά. Αλλά για να συμπληρώσει τις θέσεις στα δρομολόγιά της,
κουβαλούσε επιβάτες με το ζόρι, που πλήρωναν και το εισιτήριο από πάνω.
Βγήκαν κερατάδες και αρμεγμένοι.

Μόλις έσκασε το νέο όμως μπερδεύτηκαν χειρότερα τα πράγματα.
Για να πάρουν επιδότηση το παίζανε ιπτάμενοι και οι φορτηγατζήδες.

Πήραν θάρρος οι καραγωγείς και σούζα τ’ αλογάκι.

Δεν έχασαν ευκαιρία και οι πουλμανατζήδες

Τα κόμιστρα που ζητούσαν οι ταξιτζήδες έφταναν στα σύννεφα
και πέφτανε στο κεφάλι του κοσμάκη, που για να μη γεμίζουν τους δρόμους
όσοι ψάχνουν ταξί κλείνονταν σε γήπεδα.

Κανείς δε μου άνογε την πόρτα του σπιτιού του.
Τα στεγαστικά δάνεια, όπως όλα όσα αρχίζουν ωραία,
τέλειωναν με πόνο το μακρύ δρόμο των δόσεων.

Πήγα να ρωτήσω και στα μπουρδέλα της πόλης,
που οι κοπέλες όλο και κάποια εξομολόγηση ακούνε,
αλλά κι εκεί τα στόματα ήταν οι μόνες τρύπες
που έμεναν ερμητικά κλειστές. Ήταν το ύπουλο φάντασμα της αύξησης του ΦΠΑ
που θ'΄άφηνε τα κορίτσια απλήρωτα γιατί ο λαός δε θα μπορούσε
να πληρώσει κι άλλα... πώς μου το 'παν...

Τη νύφη, δηλαδή, όπως πάντα, την πλήρωσε προκαταβολικά
ο απλός εργαζόμενος, που κι αυτός χάθηκε από μπροστά μου,
γιατί από τη μέρα της πληρωμής τον κυνηγάνε όλες οι νύφες να τις πληρώσει κι αυτές.

Ο Ποπάυ δε μπορούσε να με σώσει, γιατί έψαχνε τη μάνα του
να της τα πει επειδή κάπνιζε κρυφά.

Ξαφνικά είδα τους εργοδότες που τρελάθηκαν και μοιράζουν λεφτά.
Τότε θυμήθηκα το λάθος μου: είχαμε ζητήσει 5% αύξηση στο μισθό
και αυτοί μας δίναν 10% αύξηση στις τιμές.

"Καλά, φέρτε τα πέντε", είπα.
Και δυστυχώς μου τα έδωσαν. Ακόμα γελάνε οι συνέδελφοί μου
στα κυλικεία και τα αλλοδαπάδικα που τους τρέφουν.
Εγώ στην αμηχανία μου, για ξεκάρφωμα,
έκανα πως έπαιρνα αποτυπώματα.