ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟ DVD

Ο Πρόεδρος αισθάνεται ότι οι γύρω απ’ αυτόν ενεργούν σαν μαλάκες.
«Πλακωθήκαμε με όλο τον κόσμο για τις κωλοκάμερες παρακολούθησης διαδηλωτών ώσπου άξαφνα βγαίνει ο άλλος με dvd από κρεβατοκάμερα και γίνεται πρώτο θέμα. Δε μετράμε τίποτα, ούτε αξία ούτε μέρες που μας μένουν.»

Το μήνυμα σαφές: πρέπει πάση θυσία να κινητοποιηθούν αμέσως για να προλάβουν τα χειρότερα. Και το κάνουν με το μόνο τρόπο που γνωρίζουν καλά: δεν κάνουν τίποτα. Περιμένουν, όπως πάντα κάνουν. Τι περιμένουν όμως;

Να βαρεθεί ο κόσμος την υπόθεση με τα dvd και το Ζαχόπουλο. Εδώ κάνουν κάτι ακόμα από αυτά που γνωρίζουν καλά: λάθος. Δεν υπολογίζουν ότι τότε το κοινό θα ζητήσει καινούργια ταινία με νέους πρωταγωνιστές. Και θα το ικανοποιήσουν.

Νομίζουν ότι βρήκαν τρόπο να προφυλαχτούν από αυτό. Ο Θόδωρος σκέφτηκε να δημοσιεύσουν μικρή αγγελία: «Ζητείται συμβασιούχα υπάλληλος του δημοσίου που διατηρεί δεσμό με γενικό γραμματέα υπουργείου. Προσφέρουμε μόνιμη θέση σε δημόσιο ίδρυμα του Κορυδαλλού. Απόλυτος εχεμύθεια μέσω dvd.» Όμως αυτό ήδη το έχει σκεφθεί και κάποιος άλλος.

Τη χθεσινή ελπίδα τους να πείσουν με το διάγγελμα ότι όλα πάνε καλά στη χώρα τη κομμάτιασε πλάνο-πλάνο μια τελευταία είδηση που πέρασε στα ψηλά: «Αδίστακτη κάμερα στην πλατεία Ηλιούπολης ρώτησε ανύποπτο πολίτη, “Τι κάνετε;” κι εκείνος της απάντησε με θράσος: “Καλά, πολύ καλά.” Και ακόμα τον δέρνουνε οι συνταξιούχοι θαμώνες της πλατείας αυτής με τα πλαστικά ποτηράκια καφέ από το Έβερεστ, το πιο φτηνό των Βαλκανίων.»

Και μετά, για να μην παραγγείλουν ξυραφάκια στην πιτσαρία βάλαν κι ακούγανε για πέντε ώρες Λουδοβίκο των Ανωγείων και Ζωνιανών. Ο Πρόεδρος άρχισε να αισθάνεται ότι παχαίνει πάλι. Όλοι το κατάλαβαν και μείναν άφωνοι.

Αλλά πάνω στην απελπισία ήρθε η ηρεμία του απόλυτου άγχους. Δυστυχώς για όλους, αυτό το σηματοδότησε ο ίδιος ο Πρόεδρος: ". «Μην ανησυχείς Θόδωρε, ξέρω πως αργά ή γρήγορα θα συμβεί το αναμενόμενο μοιραίο που θα μας γλιτώσει από την προσοχή του κόσμου, το μόνο που δεν πρέπει να διαθέτει μια Κυβέρνηση.»

Ο Θόδωρος έξυσε το κεφάλι του. Ζορίστηκε ακούγοντας τις φτέρνες του να ιδρώνουν, αλλά ήξερε καλά ποιο μοιραίο περίμεναν τώρα. Όλα τα καντήλια, άλλωστε είναι ήδη κρεμασμένα στα περίπτερα έτοιμα για τη βία αγίων. Στους τηλεοπτικούς καναπέδες των φτωχών, όποιο τηλεκοντρόλ και να σηκώσεις από το μαξιλάρι, θα βρεις από κάτω ένα ρασοφόρο.

Ας περιμένουμε επιτέλους, για πρώτη φορά κι εμείς. Η Ελλάδα κρύβει αστεία στο τσεπάκι της, το μόνο σημείο όπου ο Θεός φτιάχνοντάς το ξέχασε είχε χιούμορ. Ας περιμένουμε λοιπόν με δίψα γι’ αυτό που μας προστατεύει από τις Χριστοπαναγίες για τη μαλακία που μας δέρνει εδώ και αιώνες: το δισταγμό μας ν’ απαλλαγούμε απ’ αυτούς, επειδή τους λυπόμαστε πιο πολύ από τον ενοχλητικό εαυτό μας.