ΤΟ ΜΗ ΧΕΙΡΟΝ, ΧΕΙΡΙΣΤΟΝ

Ήξερα ότι για τη δημοσιογραφία θεωρείται επιτυχία να τραβά και να στρέφει την προσοχή του κόσμου σε θέματα που έχουν άμεση σχέση με τη ζωή του. Τα τελευταία χρόνια οι άβουλοι κυβερνώντες δεν θέλουν να προσέχει κανείς τα έργα τους. Γι’ αυτό κάνουν ό,τι μπορούν για να στραφεί η προσοχή του κόσμου οπουδήποτε αλλού.

Η δημοσιογραφία, κάτω από τέτοιες συνθήκες, αυτοκτονεί όταν η ίδια στρέφει και καθηλώνει την προσοχή του κόσμου στα εσωτερικά της. Εγώ θέλω να μου λένε τα ΜΜΕ τι γίνεται για να σχηματίζω καλύτερη γνώμη ποιον να ψηφίσω και ποιον να μην ψηφίσω. Δεν καίγομαι να μάθω ποια εφημερίδα είναι καλύτερη από την άλλη. Αυτό το καταλαβαίνω διαβάζοντάς τις. Τις συγκρίνω και βγάζω πάνω-κάτω το συμπέρασμα. Δεν χολοσκάω και τόσο αν είναι σωστό. Δεν μ’ ενδιαφέρει να μαθαίνω από τα τηλεοπτικά παράθυρα τι κάνουν οι δημοσιογράφοι, ούτε πόσα παίρνουν. Μόνο τα γραπτά τους, τα δελτία που μεταδίδουν και οι εκπομπές τους με βοηθάνε να τους κρίνω. Τι κάνουν τα δημοσιογραφικά συγκροτήματα το γνωρίζω εδώ και χρόνια και δεν με πολυκόφτει.

Το αν κλέβουνε λεφτά από το Κράτος, άρα κι από μένα, δεν εξαρτάται από τη γνώμη που έχω εγώ για κείνα, αλλά από την πολιτική θέληση της Κυβέρνησης να μοιράζει σωστά τα δημόσια έργα και τις προμήθειες.

ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΕΝΔΟ-ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΚΟΥΤΣΟΜΠΟΛΙΑ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ.