Είμαι αθώος, κύριε πρόεδρε. Έχω ένα από τα 150 αναψυκτήρια που υπάρχουν στο Κορωπί και πηγαίνω εκεί κάνα βράδυ ο φτωχός να ρίξω έναν ύπνο. Έχω δηλαδή αναψυκτήριο εκτάκτου ανάγκης που αυτή τη στιγμή κρίση, περνάει κρίση.Δεν απασχολώ ανασφάλιστους αλλοδαπούς, κύριε πρόεδρε. Κάποιος Ινδός εισβάλλει, πού και πού, επτά φορές την βδομάδα οικογενειακώς στο αναψυκτήριό μου, χωρίς να με ρωτήσει και βάζει χέρι στον κήπο. Δυο Ρουμάνες παραβιάζουν ένα παράθυρο, μπαίνουν ανενόχλητες και συγυρίζουν όλο το φουαγιέ. Ένας Νιγηριανός, αντί να πουλήσει cd, μπαίνει όταν λείπω και βολεύει την Αλβανή η οποία χρησιμοποιεί ερήμην μου τις τουαλέτες και τις καθαρίζει.
Κι αυτό δεν είναι τίποτα, κύριε πρόεδρε. Στην Αθήνα, μια φορά που γύρισα νωρίς σπίτι από τη δουλειά μου, είδα μια Σουδανή να φέρνει τα παιδιά μου από το σχολείο, να μπαίνει στην κουζίνα και να μαγειρεύει.Κύριε πρόεδρε, είναι ολοφάνερο, έπεσα θύμα των ξένων κατακτητών της πατρίδος μας. Το περασμένο σαββατοκύριακο, όταν εγώ έλειπα στο αναψυκτήριο, πέντε Πολωνοί πήγαν κι ερήμην μου βάψανε πολύ ωραία το σπίτι μου.
Δεν άντεξα τον εφιάλτη μου, κύριε πρόεδρε, κατέφυγα κυνηγημένος και με φιλοξένησαν κάτι γνωστοί μου Βούλγαροι, οι οποίοι, σημειωτέον, τώρα πληρώνουν ακριβά τη φιλοξενία που μου προσέφεραν κλεισμένοι στα σίδερα της φυλακής, επειδή ξέχασαν να με δηλώσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου