Αναρτήθηκε 29/6/2007
Λατρευτή μου μητέρα Ελλάδα,Αφού έκλαψες για τους πάμπλουτους επισκόπους που ήταν πάντα με το μέρος των κατακτητών σου.....
Αφού έκλαψες για τους πρώην μαυραγορίτες, βρικόλακες καλών οικογενειών που ήπιαν το αίμα του λαού σου και μετά το έπαιζαν ευεργέτες με λίγα ψίχουλα στα σπουργίτια...
Αφού έκλαψες για τα βιβλία δήθεν ιστορίας σου που μας προστάτευαν από την αλήθεια...
Αφού έκλαψες για τους δωσίλογους που σε κυβέρνησαν, αλλά δεν ήταν θεοί κι έτσι πέθαναν κι αυτοί και σ’ άφησαν μόνη μαζί μου...
Αφού έκλαψες για όλους τους διάσημούς σου που χώρισαν και το σκυλάκι τους έπαθε διάρροια...
Αφού έκλαψες για το μεγαλείο που δεν είχες ποτέ, αλλά εξακολουθείς να ισχυρίζεσαι ότι το έχασες...
Αφού έκλαψες για όλες τις ποδοσφαιρικές σου ομάδες που κάποτε έχασαν αδίκως...
Αφού έκλαψες για τα παιδιά σου που έστειλες στην ξενιτιά κι ούτε να τα ξαναδείς μπροστά σου δεν ήθελες...
Αφού έκλαψες για τους πατριώτες σου που υποφέρουν καταδυναστεύοντας τους ξένους μετανάστες στον τόπο σου...
Αφού έκλαψες για την παρθενιά σου από τη δεξιά μασχάλη...
Τώρα σου επιτρέπω να κλάψεις και για μένα, Ελλάδα.
Αλλά δεν μου το επιτρέπεις εσύ.
Δεν ξέρω αν το μπορώ να το κάνω, δυστυχώς όμως θα σε συγχωρήσω γι' ακόμα μια φορά κι ας πιστεύω, πάλι, πως θα 'ναι η τελευταία.
Μετά τιμής,
Δ. Τσακ.
=""ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ...""
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα τα ζωντανά περίγυρα, χτήνη, δέντρα και άνθρωποι, έπλεκαν ακυβέρνητα μέσα στην αποθάρρυνση και την ανία.
Μέσα τους είχαν κάτι τι ανήσυχο· επίβουλο κάτι επεριπετούσεν ολόγυρά τους· ο εφιάλτης αδάμαστος εκαθόταν στην ψυχή και την ανάγκαζε να ποθή αόριστα και όμως ασυμβίβαστα με τη ζωή και την αποστολή της.
Τα χτήνη με τη μύτη ακουμπισμένη στη γη, τ’ αυτιά κάτω ριγμένα, την ουρά αργοκίνητη, βασιλεμένα τα μάτια εφρύμαζαν και αναχαράζονταν κι ετρεμούλιαζαν το σώμα, λες κι επάσχιζαν να διώξουν την ασφυξία που θανατική τα ετριγύριζε.
Τα δέντρα, με τα φύλλα κρεμασμένα στα κλωνάρια τους, άψυχα μόλις εκινούνταν με φρικίαση στο λαβρόκαφτο φύσημα.
Και οι άνθρωποι, όλοι με χαύνα πρόσωπα, έδειχναν πως είχαν αποκάμει και συχαθή πλέον την εντολή και τη μοίρα τους.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΠΟΡΟΙ ,ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΣΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΕΥΘΥΝΗ, 100% ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΟΥ
ΚΡΑΤΟΥΣ.
ΑΛΑΞΤΕ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ κ. ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΕ .
Η ΧΩΡΑ ΟΔΗΓΕΙΤΑΙ ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΟ.
Στα καμένα
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτίχοι: Γκανάς Μιχάλης
Μουσική: Μαχαιρίτσας Λαυρέντης
Πρώτη εκτέλεση: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Ελα να πάμε στα καμένα
στον Υμηττό και στην Αυλώνα
[Πάρνηθα και Δερβενοχώρια] [προσθ.]
πουλιά και πεύκα συλλογίσου
[ελάφια ψηλοκέρατα θυμίσου] [προσθ.]
ενός καμένου παραδείσου
δέντρα που ήτανε φαντάσου
και στη σκιά τους ξεκουράσου
Ελα και πάρε με μαζί σου
στην Κυριακάτικη εκδρομή σου
βγάλε με στο χλωρό κορμί σου
στις εκβολές του παραδείσου
Ελα να πάμε στα καμένα
δεν μας χωράει πιά το σπιίτι
έρχονται δύσκολες ημέρες
μουτζουρωμένες σα Δευτέρες
έρχονται φλόγες απ'τα δάση
και μιά φωτιά να μας δικάσει
μέσα στο πύρινό της χνώτο
από τον έσχατο στον πρώτο
Ελα και πάρε με μαζί σου
στην Κυριακάτικη εκδρομή σου
βγάλε με στο χλωρό κορμί σου
στις εκβολές του παραδείσου
Ελα να βγούμε απ΄το σπιίτι
ξανά σε δρόμους και πλατείες
πάρε και τα παιδιά μαζί σου
εδώ, στο χείλος της αβύσσου
κι άφησε μόνη στο τραπέζι
την τηλεόραση να παίζει
Να δείχνει έγχρωμο τον πόνο
δίπλα σ'ένα φιλέτο τόνο
Να δείχνει φονικά και φλόγες
τράντες πολιτικούς και ρώγες
ενώ εμείς θα ‘χουμε φτάσει
στο σταυροδρόμι του εξήντα
Με τα παιδάκια μας στον ώμο
για να μας δείχνουνε το δρόμο
Πρέπει να πάρουμε χαμπάρι πως για όλα όσα περνάμε φταίνε οι πολιτικοί. Αυτοί βγάζουν τους νόμους, αυτοί βολέυονται μ'αυτούς, και το τί θα κάνουν οι απλοί πολίτες πιστέψέ με δεν τους καίγεται καρφάκι. Χαμπάρι το έχουμε πάρει αλλά τι να κάνουμε αφού τίποτα δεν περνάει από το χέρι μας. Κι αν νομίζετε πως κάθε 4 χρόνια είναι ένα σημαντική ευκαιρία στο να σουτάρουμε αυτούς που είναι πάνω γι'αυτούς που περιμένουν από κάτω όπου είναι το ίδιο νόμισμα, είστε βαθιά νυχτωμένοι..
ΑπάντησηΔιαγραφή