Με τη Μακρόνησο η Δεξιά έφερε δίπλα-δίπλα ρεμπέτες και κομμουνιστές, ειδικά δημιουργούς. Το ρεμπέτικο ήταν τραγούδι ή καλύτερα, τρόπος ζωής τεράστιου τμήματος της εργατικής τάξης. Οι αριστεροί δημιουργοί καλλιτέχνες, επιστήμονες και πολιτικοί λειτουργούσαν για το συμφέρον της εργατικής τάξης, την οποία όμως δεν έβλεπαν κοντά τους. Η μίξη “πολιτισμών” έφερε εκπληκτικά αποτελέσματα στην τέχνη και έστρεψε τους πάντες αριστερά, κάτι που με το ΕΑΜ είχε γίνει χαλαρά. Τώρα με τη Μενδώνη η Δεξιά στρέφει τη δημιουργία των τελευταίων δεξιών καλλιτεχνών στην Αριστερά μαζί με το κοινό τους.
Η δικτατορία '67 – '74 απαγόρευσε τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη κι έτσι κατάφερε να τον κάνει είδος τραγουδιού. Απαγόρευσε τη συμμετοχή σε θεατρικούς θιάσους του τότε κομμουνιστή Αλέκου Αλεξανδράκη και κατάφερε να τον φέρει κοντά σε όλο το λαό μέσω των κινηματογραφικών ταινιών.
Ο Μπιθικώτσης, δεξιός ρεμπέτης μέχρι που πέθανε, έγινε η φωνή της Αριστεράς από τα χρόνια του '60 μέχρι σήμερα. Στη Μακρόνησο γνώρισε Θεοδωράκη, Ρίτσο, Κατράκη και τόσους άλλους.
Η Δεξιά καταφέρνει να οδηγεί δικούς της ανθρώπους όπως ο Μάνος Χατζιδάκις, να παράγουν αριστερό έργο.
Η Τέχνη δεν σηκώνει πολλά-πολλά. Πρόσφατο παράδειγμα. Ένας πολιτικά ηλίθιος, ο Τραμπ, τα έβαλε μ' όλους τους καλλιτέχνες και δεν επανεξελέγη, ούτε το προβλέπει κάποιος αυτό.
Και δεν είναι μόνο η Τέχνη. Η Κεραμέως, για παράδειγμα, κατάφερε να αναστήσει το φοιτητικό κίνημα και όλα τα κινήματα νεολαίας.
Οι μαζικές εξώσεις; Η Ισπανία του Ραχόι έδειξε καθαρά πολιτική αυτοκτονία. Το βλέπουν εδώ; Δεν τους ενδιαφέρει;
Τι άλλο να πούμε; Μπορείτε άνετα να συνεχίσετε εσείς.
R – ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
ΔΕΞΙΑ: Με Παππά στις εκλογές.
ΑΡΙΣΤΕΡΑ: Και με κουμπάρους.
R – ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
ΔΕΞΙΑ: Με Παππά στις εκλογές.
ΑΡΙΣΤΕΡΑ: Και με κουμπάρους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου