Πάσχω το Πάσχα

Η Ακρίτα έγραφε ότι τους τηλεοπτικούς κατηγορούμενους για φόνους ή βιασμούς τους βλέπουμε κάθε τόσο στα κανάλια και μαθαίνουμε τι φοράνε, αν είναι γοητευτικοί, τι διάθεση έχουν σαν να ήταν σπουδαίοι τραγουδιστές ή ηθοποιοί και τους συμπαθούμε ως τηλεαστέρες. Τους πλένουμε όλους και οι χειρότεροι εγκληματίες βγαίνουν άγιοι. ΤιΒί Ελλήνων πλυσταριό.

Αυτό ήταν η εισαγωγή για κάτι πού σκληρό που θέλω να σου έρθει μαλακά - μαλάκα. Κατάλαβες; Πάει ο άλλος κι αγοράζει πανάκριβα όπλα χωρίς παζάρι με δικά μας λεφτά και χωρίς να μας ρωτήσει. Μετά χαρίζει όπλα στην Ουκρανία, ενώ οι Γερμανοί της τα πουλάνε. Και ο ποιητής: Οι φρεγάτες τα ραφάλια κάνανε τις τσέπες χάλια.

Κι αυτό δεν είναι τίποτα, αν σκεφτείς ότι ζούμε σε χώρα όπου ο πρώτος πολίτης της κάνει τηλεοπτικό διάγγελμα όχι για πολεμική σύρραξη ή μεγάλη καταστροφή, αλλά για να πει ότι δίνει 44 ευρά καθαρά στον κατώτατο μισθό που παραμένει κατώτατος από κάθε άποψη. Αυτό όμως δεν είναι το θέμα μας. Ο ποιητής έλεγε προφητικά τον περασμένο αιώνα, “Χρειάζομαι αιρκοντίσιον ή κάτι παραπλήσιον”. Το αιρκοντίσιον ήρθε, αλλά με τα χρόνια ήρθαν και οι πάροχοι ηλεκτρικού ρεύματος και το μεγάλο κόλπο με το φυσικό αέριο. Δε σου κάνει καρδιά να ανάψεις το αιρκοντίσιον και ψάχνοντας για κάτι παραπλήσιον ανακαλύπτεις σε συρτάρι τις βεντάλιες της γιαγιάς.

Είχαμε φτηνό ρώσικο φυσαέριο και η Αμερική δεν μπορούσε να πουλήσει το πανάκριβο δικό της. Οι πανέξυπνοι Ευρωπαίοι ενωσίτες έλεγαν στον ακόμα πιο πανέξυπνο πρώην Σεφερλή πρόεδρο της Ουκρανίας να πηγαίνει κόντρα στον Πούτιν, λες και δεν ήξεραν ότι η κοντή αρκούδα θα έστελνε στρατό. Κι αυτό δεν ήταν τίποτα. Η ευφυΐα των Ευρωπαίων έφτασε στο σημείο να πει ότι αφού ο Πούτιν κάνει πόλεμο εμείς δεν αγοράζουμε από αυτόν φυσαέριο, λες και αυτό θα σταματούσε τον πόλεμο. Έτσι τώρα ως πανέξυπνοι είμαστε όλοι υποχρεωμένοι ν' αγοράζουμε φυσαέριο υγρό, σε τριπλάσια τιμή από τους Αμερικάνους, που σφυρίζουν δήθεν ανέμελα μ' ένα πονηρό χαμόγελο στα μάτια τους. Γεια σου, μαλάκα μου και καλό Πάσχα. Πάρ' τ' αβγό και σούβλισ' το.