Το γκακό μας το γκαιρό

 

Η κακοκαιρία ηττήθηκε. Την Κυριακή είχαμε ήλιο με δόντια που 'λειπαν απ' την Ελπίδα.

Τώρα κατάλαβα γιατί όταν ήμαστε μαθητές και περπατούσαμε στο δρόμο, ο πρώτος που έβλεπε παπά χτυπούσε τον πιο κοντινό του και του 'λεγε, “Πάνω σου ο παππάς”. 

Στη μάχη των δημοσκοπήσεων η ψαλίδα μεγαλώνει. Συνεχίζει να προηγείται με 12% διαφορά η παραλλαγή Δέλτα της Όμικρον, η οποία διασπάστηκε, αφού αποχώρησε η Όμικρον 2.

 

Με την αξία μας κατακτήσαμε άλλο ένα γιούρο, αυτή τη φορά στην ανεργία, ειδικά των νέων. Κι ενώ το γιούρο στο ποδόσφαιρο δεν επέφερε ωφελήματα για τη χώρα μας, η ανεργία, όσο μεγάλωνε τόσο μας άρεσε γι' αυτά που μας απέφερε. Κάθε που κλείνανε μεγάλες επιχειρήσεις και άφηναν τους υπαλλήλους τους στο δρόμο, δεν γέμιζαν οι δρόμοι μας, οι γειτονιές μας, δεν γέμιζαν με ανέργους,αλλά με νέες μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Γέμισαν οι γειτονιές μας κουρεία με άδεια κομμωτηρίου και μπαρ με άδεια καφενείου. Κι επειδή εμείς είμαστε έξω καρδιά και πονάμε τα μαγαζιά της γειτονιάς μας γινόμαστε ακτιβιστές υπέρ τους. Μας έκατσε βαρύ που αμελήσαμε κι αφήσαμε να κλείσουν τα θερινά σινεμά και να γίνουν πολυκατοικίες, προσέχουμε τα κουρεία. Εγώ για να μη χάνω χρόνο, κλείνω ραντεβού σε δύο κουρεία με διαφορά μιας ώρας. Στο ένα πηγαίνω για κούρεμα και στο επόμενο για ξύρισμα. Πράγματι, δεν είναι όλοι κουρείς και κουρεύτριες της προκοπής, αλλά της εξανάγκης, γι' αυτό, όταν τελειώνει το κούρεμα δε θέλω να βλέπω το κεφάλι μου, ούτε και οι τρίχες, άλλωστε. 

Και στους θανάτους ερχόμαστε πρώτοι στην Ευρώπη, αλλά αυτό επειδή πολεμάμε σαν Έλληνες, δηλαδή γενναία. Όπως και πληρώνουμε σαν Έλληνες. Και την πανδημία την πληρώνουμε σαν Έλληνες, από παντού. 

Το ΠΑΣΟΚ ξαναγυρνά με τον Νίκο Ανδρουλάκη και το σύγχρονο πράσινο χρώμα που έχουν τα λαχανάκια Βρυξελλών. 

Αν τον ΣΥΡΙΖΑ τον κερδίσει το ΠΑΣΟΚ, τότε η ΝΔ αν βγει πρώτη θα έχει νικήσει το ΠΑΣΟΚ. Τότε όμως θα το πάρει πατριωτικά ο Ανδρουλάκης και δεν θα συμμετέχει στη νέα κυβέρνηση. Και πού να δεις τι θα γινόταν αν η γιαγιά μου είχε καρούλια!.. 

Ο πρωθυπουργός μας έδειξε γι' άλλη μια φορά ότι νοιάζεται για όσους εξαρτώνται από τον μισθό ή τον μη μισθό τους και πήγε στο λιμάνι του Πειραιά να μιλήσει με τους άστεγους. Η άλλη διαμαρτυρήθηκε ότι αυτοί δεν θέλουν συζήτηση αλλά στέγη και τροφή. Εγώ όσο πιο ήρεμα μπορούσα της απάντησα: “Αδικείς τον πρωθυπουργό μας ξεχνώντας ότι για το κάθε πρόβλημα που έχει κάποιος αυτός ο ίδιος φταίει ατομικά. Άρα σωστά κάνει Π/Θ και πηγαίνει να συζητήσει με τους άστεγους, μήπως καταφέρει να τους πείσει να πάνε να μείνουν σε σπίτια. Του έχω εμπιστοσύνη, θα τους πείσει”.