Δεν καταλαβαίνω γιατί να παραξενεύεσαι που ο Μητσοτάκης στη συνέντευξη για τα καμένα, για την καταστροφή ήταν για το πρώτο μισάωρο με μόνιμο χαμόγελο στα χείλη. Είχε ήδη κάνει φροντιστήριο με τους επικοινωνιολόγους και τους λογογράφους του, ήταν κανονισμένα όλα, ήξερε ποιοι θα ρωτήσουν και τι ερωτήσεις θα του απευθύνουν, είχε έτοιμες και μάλιστα γραπτές τις απαντήσεις, έριχνε ματιές, ήταν έτοιμη η δουλειά να κάνει καλή εντύπωση για τη μεγαλύτερη ιστορικά στη χώρα καταστροφή στην οποία επέτρεψε να ολοκληρωθεί. Μεταξύ φίλων και συνεργατών βρισκόταν, γιατί να μην το χαρεί; Βέβαια, στην παρέα υπήρχαν κι εχθροί, αλλά τι να ψάχνουμε τώρα; Λογικό θεωρείται να πει από μέσα του, “Ελάτε, παιδιά, να τελειώνουμε κι αυτό”. Και στις πρόβες γελάγαμε με τα λάθη και τα σαρδάμ και μας έμεινε.
Ούτε βασιλικά κτήματα, ούτε πρώην ή τέως βασιλικά, ούτε κτήμα Τατοΐου. Δεκέλεια είναι το μέρος από την Αρχαία Ελλάδα. Τατόη ήταν ο Τουρκαλβανός (Ηπειρώτης μουσουλμάνος) στον οποίο κάποτε είχε παραχωρηθεί η χρήση της περιοχής, ιδιοκτησία, φυσικά, του Σουλτάνου, όπως όλα τα εδάφη του Οθωμανικού Κράτους, που, σημειωτέον, είχε επιμελέστατο κτηματολόγιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου