Στα πήλινα χείλη

Σε μια χρονιά σου από παλιά / όταν σου λείπαν τα φιλιά

Όπως στεγνώνει ο πηλός / κι αλλάζει πάλι δέρμα

Φάνηκες κι ήθελα μπελά / δε μου ᾿φτανες για μια αγκαλιά

Ικέτης άλλης ο καιρός / που νόμιζα για τέρμα




Ας ήσουν πάντα ένα παιδί / ήρθε το τέλος σου γι’ αρχή

Απ’ των ματιών σου όλο το γκρι / τα κύματα κεντάω

Δρομάκια μου άναψαν κρυφά / τα βράδια που χρωστάω

Ανοίγω βήμα πριν με δει / πατρίδα δίχως το κλειδί

Μες στ’ άνεμου την προσφυγιά / θα βρω για πού τραβάω




Ίσως με τίποτα δε θες / ερώτων σύννεφα από χθες

Δυο ιερείς καιν το βωμό / θυσία στο ελάφι

Όλα ήταν μέσα σου σπονδές / πόσες πατήσαμε ακτές

Ύβρις μου αν είπα να πνιγώ / σ’ ό,τι μας πήγε στράφι