News to ΒΕ or AGB?

Το κυνήγι της τηλεθέασης οδηγεί σε αποκαλύψεις

Τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων ακόμα και χωρίς νούμερα τηλεθέασης πάλι νούμερα θα βγάζουν στα παράθυρα και πάλι νούμερα θα είναι.

Από πού κι ως πού η μη μέτρηση τηλεθέασης τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων θα λύσει το πρόβλημα της ποιότητάς τους; Από πού διαφαίνεται αιτία να γίνουν τα «αμέτρητα», τα εκτός AGB δελτία πιο έγκυρα ή πιο ενημερωτικά; Τόσο απλό ήταν το όλο ζήτημα;

Είναι θέμα λήψης μέτρων ώστε τα τηλεοπτικά δελτία των συστημικών καναλιών να μεταδίδουν πάνω από 2-3 ειδήσεις αληθινές; Ναι, αν ήταν δελτία. Δεν φτιάχτηκαν με τη φιλοσοφία μετάδοσης ειδήσεων προς ενημέρωση. Αποτελούν μονοθεματικές τηλεοπτικές εκπομπές, βιαστικά τοκ-σόου. Και είναι έτσι γιατί έτσι έπρεπε να είναι. Δεν υπάρχει δελτίο ειδήσεων που δυσαρεστεί τον ιδιοκτήτη του καναλιού ή τον μεγάλο χορηγό του.

Γιατί υπάρχουν τα τηλεοπτικά δελτία; Για δύο μόνο λόγους.

Λόγος Πρώτος: Είναι δέσμευση απέναντι στο κράτος για την παραχώρηση δημοσίων συχνοτήτων να διαθέτουν οπωσδήποτε δελτία. Το αείμνηστο Tempo έκοψε το δελτίο και μέσα σε λίγες μέρες του αφαιρέθηκε η άδεια.

Λόγος Δεύτερος: (ύπαρξης δελτίων ειδήσεων) Οι ιδιοκτήτες τηλεοπτικών καναλιών ήταν είναι και θα είναι ή εργολάβοι δημοσίων έργων, προμηθευτές του δημοσίου, εφοπλιστές και ό,τι άλλο φτιάχνει την Ελλάδα του σήμερα. Πρέπει με κάποιο τρόπο να παίρνουν λαϊκό έρεισμα, να μπορούν να εκβιάζουν κυβερνήσεις, υπουργούς, υπηρεσίες, δημόσιες ανώνυμες εταιρείες και ό,τι άλλο κρατάει σφραγίδα στη χώρα μας. Πώς το κάνουν αυτό; Κυρίως με τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων. Κάποιοι διαθέτουν και ποδοσφαιρικές ομάδες για τον ίδιο ακριβώς λόγο.

Κάποιοι επένδυσαν σε ΜΜΕ και ΠΑΕ που τους βάζουν μέσα με σοβαρά ποσά. Το έκαναν μήπως για να προσφέρουν ψυχαγωγία, ενημέρωση και ανάπτυξη του αθλητισμού; Και μόνο η (όποια) απάντηση σε αυτό το ερώτημά προσδίδει αφέλεια, επειδή οι επενδύσεις αυτές τελικά δεν είναι ασύμφορες.

Η ενημέρωση, όπως και να γίνεται, είναι ελεγκτής και στυλοβάτης της Δημοκρατίας. Σε κάποιες χώρες η έγκυρη ενημέρωση είναι και επικερδής επιχειρηματική δραστηριότητα. Στην Ελλάδα όμως το αγοραστικό κοινό είναι πολύ μικρό, έτσι είναι αδύνατον να υπάρξει εδώ άμεσα και τίμια κερδοφόρο μέσο επικοινωνίας. Στην Αττική των 5 εκατομμυρίων κατοίκων, αλλά και σε πανελλαδική εμβέλεια είναι ζήτημα αν αντέχουν οικονομικά ένα με δύο ιδιωτικά κανάλια. Γιατί έχουμε τόσα και τόσα; Για τον ίδιο λόγο που έχουμε ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα με 16, από τους χρόνου 14 ΠΑΕ, αλλά μόνο οι τρεις διεκδικούν τίτλους και καμία δε μπορεί να επιβιώσει χωρίς δανεικά.

Η επιχειρηματική αναγκαιότητα παραβιάζεται και χάνεται οποιαδήποτε αξία έρευνας σκοπιμότητας και αγοράς. Ίσως η «κάθαρση» θα ερχόταν από την απαίτηση της εκτελεστικής εξουσίας να μπαίνει λουκέτο σε όποιο ΜΜΕ ή ΠΑΕ μπαίνει μέσα και δεν μπορεί να αποδείξει επαρκώς πώς -νομότυπα τουλάχιστον- τα καταφέρνει κι επιβιώνει.

Κάποτε, αμέσως μετά την προεκλογική φανφάρα του αρμόδιου (τότε) υπουργού να εξαιρούνται τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων από τις μετρήσεις της AGB, κάποιοι δημοσιογράφοι εφημερίδων, βγήκαν και εξόρκισαν αυτό το (μη) πιθανό ενδεχόμενο. Όμως ότι οι ίδιοι ήταν που πάντα κριτικάριζαν τη μη εγκυρότητα και σοβαρότητα των δελτίων από την ανάγκη να μαζεύουν νούμερα τηλεθέασης. Τώρα πώς άλλαξαν γνώμη; Μα, δεν άλλαξαν. Απλώς οι ίδιοι που έχουν τις εφημερίδες έχουν και τα τηλεοπτικά κανάλια. «Γράφουν και καμιά μαλακία τα παιδιά να περνάει η ώρα, αλλά αν είναι να μη μετράνε τα δελτία ειδήσεων, τότε πώς θα τρίψουμε στη μούρη του υπουργού ότι μισό εκατομμύριο κόσμος μαζεύτηκε και είδε την ξεφτίλα του με όσα του καταλογίζαμε; Να σου πω εγώ αν θα μας δώσει τη δουλειά ή δε θα μας τη δώσει.»

Το αρχικό ερώτημα προσαρμόζεται από τα ΜΜΕ στο ποδόσφαιρο: δηλαδή έτσι κι απαγόρευαν τις μετρήσεις και κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής μετάδοσης αγώνων ελληνικών ομάδων ποδοσφαίρου θα είχαμε πιο καθαρό πρωτάθλημα και θα βλέπαμε και καλύτερη μπαλα;