Πίσω έχει η Αχ, Ελλάδα την ουρά. Προσοχή είναι διήγημα-χρονογράφημα χωρίς εικόνες

ΠΙΣΩ ΕΧΕΙ Η ΑΧ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΝ ΟΥΡΑ

Και αναρωτήθηκα: αφού υπάρχει έκθεση-σοκ για τα διεθνή αποτελέσματα της ελληνικής χρεοκοπίας γιατί μας απειλούν ότι θα μας χρεοκοπήσουν; Φοβάμαι ότι οι εκάστοτε κυβερνώντες μας είναι πουλημένοι φτηνά. Από απέναντι έρχονταν μια όμορφη κοπέλα που έβγαζε βόλτα ένα παιδάκι. Όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος προκειμένου να την πέσω στην κοπέλα, μίλησα στο παιδάκι. Τι ήθελα να το κάνω!.. Με πέθανε στην πολυλογία. Μετά έμαθα πως ήταν ο Δημητράκης που πιστεύει ότι πάντα μιλάει τσάμπα.

«Όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω τόσο πλούσιος που θα μπορώ να κλέψω την εφορία. Ο μπαμπάς μου, βλέπεις, είναι πολύ φτωχός και για τιμωρία πληρώνει φόρους. Αλλά κι εσένα σε βλέπω πολύ φτωχό για να μπορέσεις να κλέψεις την εφορία.»

Έφυγα τρέχοντας γιατί ο Δημητράκης μου θύμισε πολλά. Ξαφνικά από κάποιο παράθυρο νοικοκυράς πρώτου ορόφου άκουσα παλιό τραγούδι του Καζαντζίδη. Νομίζω ήταν το «Μάνα γιατί με χρέωσες», αν βέβαια άκουσα καλά, γιατί από το ένα αυτό μπήκε και από το άλλο βγήκε και δεν το πρόλαβα, γιατί την προσοχή μου τράβηξε ένα περίπτερο που από μπροστά μου βιαστικά με κρεμασμένες εφημερίδες σαν σαλιάρα μπροστά του. «Επιτέλους τραβάμε μπροστά» φώναζε ο κυρίαρχος τίτλος. Φυσικά ο δημοσιογράφος γράφοντας αυτόν τον τίτλο εννοούσε ότι τραβάμε κουπί. Τότε θυμήθηκα το τελευταίο ευφυολόγημα του Δημητράκη: «Δεν είμαστε μαθητές της κρίσης. Είμαστε παθητές. Δεν είσαι, καλέ μου κύριε, παθώς μαθώς.» Το δικό μου ευφυολόγημα, γιατί δε μπορούσα να λείπω, είναι πιο ματαιόδοξο. «Από το Χάρε Κρίσνα περάσαμε στο Χάρε, Κρίση να». Το είπα δυνατά κι ένας μεθυσμένος μέσα σε ταξί σταματημένο σε φανάρι μου πέταξε «Δε μας χέζεις, ρε Στουρνάρα;» Δεν έδωσα σημασία, ατένισα με αισιοδοξία το μέλλον και την Ακρόπολη. Οι χρυσαυγίτες ακόμα βρίζουν τον Μανώλη Γλέζο επειδή δεν τους συγχωρούν ότι στην κατοχή κατέβασε τη σημαία τους από τον Ιερό Βράχο. Τότε είχαμε τριπλή κατοχή, Γερμανική, Ιταλική και Βουλγαρική. Τώρα έχουμε μόνο διπλή κατοχή: τουρκοκρατία στα κανάλια και γερμανική κατοχή στις τσέπες μας. Ο Οκτώβριος, μας θυμίζει το Μέγα Τσατσάνελ, είναι μήνας αποταμίευσης. Μάλλον δεν μιλάνε για τον φετινό Οκτώβριο, ούτε για τον περσινό. Το μυαλό μου όμως το βασάνιζε άλλο ερώτημα. Ο Κασιδιάρης ζήτησε από τον Τσίπρα να προσέξει μη σχιστούν καλσόν. Δεν διευκρίνισε όμως ποιανών το καλσόν να προσέξει. Το δικό του καλσόν να μην ξεσκίσουν ή του Γαϊτάνου; Οι χρυσαυγίτες χαιρετούν φασιστικά για να δείξουν ότι τα χέρια που δέρνουν και σκοτώνουν είναι καθαρά. «Δεν κλέψαμε», είπε φύρερ Μιχαλολιάκος. Πράγματι, τώρα μόλις μπήκαν στη Βουλή, πού να προλάβουν να κλέψουν;

Πέρασε από το αντίθετο ρεύμα ένα κατάστημα ηλεκτρικών ειδών με ανοιχτές τηλεοράσεις στη βιτρίνα. Δε θα ξεχάσω ποτέ τη Μενεγάκη που αναρωτήθηκε στην εκπομπή της, «Τα λεφτά από τις προηγούμενες δόσεις πού είναι;» Γιατί δεν το ρώτησε αυτό κανένας υπουργός Οικονομικών; Όμως τίνος οικονομικών είναι αυτός υπουργός; Των δικών μου οικονομικών ή των δανειστών μου; Και τα δυο άφαντα είναι. Στο φανάρι είδα έναν Πακιστανό, από αυτούς που ενοχλούν την αισθητική του Νότη Σφακιανάκη και αναρωτήθηκα αν πάω να δουλέψω στην Αλβανία θα με πλακώσουν στο ξύλο Αλβανοί ή Έλληνες ακροδεξιοί; Ο μαύρος που καθάριζε τζάμια ομολόγησε ότι το ΑΕΠ της χώρας μας θα λέγεται πια ΑΕΠίου. Το σκέφτεται και η ΑΕΠΙ, αλλά αυτό δεν έχει σχέση με το θέμα μας. «Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας», ακούστηκε από μια ελληνική ταινία και το μνημόνιο γίνεται για φιλανθρωπικούς λόγους. Δώστε και σώστε τους τραπεζίτες και τους φοροφυγάδες.

Στο άλλο κανάλι ο Τόμσεν ξεκινώντας πρωί-πρωί τη σημερινή διαπραγμάτευση τόνισε στους άλλους δύο, τον Μαζούχα και τον Σήματα Μορς, «Όχι αιχμαλώτους. Στα 9 δισ. ευρώ, αντί για 7,8 το ύψος των επιπρόσθετων μέτρων για το 2013. Όσο υπάρχει σύνταξη. Μέχρι οι υπέργηροι να γίνουν υπέργειοι.» Το συμπέρασμά μου είναι ότι η διαπραγμάτευση με την Τρόικα πέτυχε. Το χειρότερο μνημόνιο. Η ΔΗΜΑΡ όμως επιμένει. «Δεν θα ψηφίσουμε τα εργασιακά. Δεν θα έχετε συνενόχους κι εμάς». Ο Σαμαράς δεν κρατήθηκε. «Κωστής Παλαμάς» είπε από το βήμα της Βουλής για να μην πει «Στ’ αρχίδια μας κι εμάς». Εκείνη τη στιγμή στο μυαλό μου με προσπέρασε μια βιτρίνα θεάτρου. Αν θυμάμαι καλά διάβασα ότι το έργο «Κυβερνητική κρίση» παίζεται όχι για τα εργασιακά, αλλά για τα δημο(σ)κοπικά. Μετά την υπερψήφιση των μέτρων η Κυβέρνηση θα είναι για λίγες παραστάσεις. Πάντως, στην υπόθεση του έργου, οι διαπραγματεύσεις με την Τρόικα και οι ενδοκυβερνητικές διαφωνίες δεν είναι θέατρο σκιών, αλλά διαφωνίες περί όνου σκιάς. Κάθε μέρα που περνάει πιστεύω όλο και περισσότερο ότι η κυβέρνηση μοιάζει με τη φυλακή και το περίπτερο. Μπαίνεις με τη μούρη και βγαίνεις με τον κώλο. Το έργο έχει και στιγμές τρόμου. Βγαίνει Σαμαράς και απειλεί την Ελλάδα. Χαρακτηριστική του σχετική ατάκα: «Είμαστε μόλις στην αρχή των διαπραγματεύσεων με την Τρόικα». Ας μην είμαι άδικος όμως με τον πρώην γκόμενο της Άννας Βίσση. Ο Αντωνάκης έσωσε την Ελλάδα. Πέρασαν τέσσερις μήνες με αυτόν πρωθυπουργό κι ακόμα δεν πάθαμε εκλογές.

Ένα μπλοκ απεργών πέρασε από μπροστά μου. Τους κυνηγούσε ο πρόεδρος του σωματείου τους και φώναζε: «Σ’ αυτή την απεργία σύντροφοι, δεν ζητάμε αύξηση μισθού. Δεν θέλουμε περισσότερα λεφτά, αντιθέτως θέλουμε λιγότερα. Να μας κόψουν λιγότερα εννοώ». Ο χασικλής παραδίπλα πανηγύριζε. «Επιτέλους ο λογαριασμός της ΔΕΗ μας έρχεται πλέον σε ένα φύλλο ινδικής κάνναβης.» Μια νέα γυναίκα στο πεζοδρόμιο των Προπυλαίων μου θύμισε την Ελλάδα. Ζητούσε χρήματα με χαρακτηριστική ατάκα: «Παρακαλώ, βοηθήστε με να κόψω τις σπατάλες». Ένα άνεργο καμάκι πίσω της καθισμένο στο σιντριβάνι ζητιάνευε με μια ταμπέλα δίπλα στο κουβαδάκι με τα κέρματα: «Ντου γιου λάικ μαντμουαζέλ δι Γκρις;»

Ο τουρισμός μας πηγαίνει από το ΠΑΣΟΚ στο χειρότερο. Εδώ στην Ελλάδα όπου πηγαίνει η λίστα Λαγκάρντ χάνεται επειδή δεν έχουμε πλοηγό στα γαλλικά. Γιατί κανένας δε θέλει τη λίστα Λαγκάρντ στα χέρια του; Τι ακριβώς θα πάθει αν φορολογήσει κάποιους καταθέτες μιας ελβετικής τράπεζας; Ο Γιωργάκης Παπακωνσταντίνου πιάστηκε από επιτροπή της Βουλής στα πράσα ν’ αντιγράφει. Η κόρη του Κωνσταντόπουλου του την έπεσε άγρια.

«Γιατί Γιωργάκη», του είπε με έντονη μύτη, «γιατί αντέγραψες το cd με τη λίστα Λαγκάρντ σε stick και όχι σε cd;» Και ο Γιωργάκης απάντησε ευθέως. «Το έκανα επειδή το cd δεν αλλοιώνεται και δε μπορεί κανείς να βγάζει ονόματα από τη λίστα». «Ναι, Γιωργάκη», συνέχισε η κόρη του Κωνσταντόπουλου, «γιατί έχασες τη λίστα; Ε; Πού είχες το μυαλό σου;» «Ποιο;» αναρωτήθηκε ο Γιωργάκης Παπακωνσταντίνου.

Την προηγούμενη ημέρα ο Βενιζέλος είχε δεχτεί ένα σημείωμα από αυτόν για τον οποίο η Μέρκελ απεφάνθη «Ντας Ιστ Άιν Στουρν». Το σημείωμα έγραφε, «Όποιος βρει τη λίστα Λαγκάρντ να τη βάλει στο γκώλο του, γιατί έγινε πια μια λίστα του κώλου.» Εντάξει με το γκώλο, αλλά η υπογραφή του σημειώματος; Παλιά οι κυβερνώντες μας έκοβαν στην παρέα τα ονόματά τους προς το αμερικανικότερον. Ο Καραμανλής «Καρ», ο Παπανδρέου «Παπ», ο Ευταξίας «Κωλ» και λοιπά. Οι σημερινοί κυβερνώντες αλλάζουν ονόματα προς το γερμανικότερον. Ο Στουρνάρας το έκανε Στουρν. Το είδα στο σημείωμα που είδα να στέλνει σ’ εμένα και με καθησύχασε. «Μήτσο, αν δεν πάρουμε αυτή τη δόση των 31,5 δισ. θα πεινάσουμε». Δηλαδή αν την πάρουμε δεν θα πεινάσουμε. Ας γυρίσουμε όμως στην επιτροπή της Βουλής. Το μόνο που θυμήθηκε ο Γιωργάκης ήταν ότι τα πρώτα ονόματα στηγ λίστα Λαγκάρντ δεν είναι Εβραίοι, γιατί αυτοί δεν βάζουν τα λεφτά τους σε δικά τους πιστωτικά ιδρύματα γιατί δεν τους έχουν εμπιστοσύνη.

«Ποιος ήταν πρώτος στη λίστα, Γιωργάκη;» του πέταξε στα μούτρα η Κωνσταντοπούλου. «Ο Αααάτων», απάντησε αμέσως ο Γιωργάκης, σα να του ήρθε θεία φώρτιση. Και συνέχισε, «Στη δεύτερη θέση ήταν ο Ααβόρας, ενώ τρίτος και καταϊδρωμένος ήρθε ο Αβάδιστας.»

ΔΝΤ και Γερμανία τσακώνονται για το χρέος της Ελλάδας που θα πληρώσουμε εμείς και όχι αυτοί. Έξω πάμε καλά, Για τη διαδοχή της Λαγκάρντ στο ΔΝΤ κονταροχτυπιούνται ο διεθνής GAP και ο Ελληνάρας Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Εισέπραξαν όμως ένα ΔίΝεΤου και κάνουν πως δεν το άκουσαν. «Πάλι μου παίρνεις μέτρα;» ρώτησε από το διπλανό ξενοδοχείο ο Σαμαράς τον πολιτικό του νεκροθάφτη Τόμσεν που βγήκε μπροστά του με τη μεζούρα στα χέρια. «Τα μέτρα, Αντωνάκη»,  του απάντησε ο Τόμσεν, «μοιάζουν με τα πατατάκια. Είναι να μη φας το πρώτο. Και μη φοβάσαι αυτό το πακέτο. Θα είναι το τελευταίο. Μετά από αυτό τα μέτρα θα τα συσκευάζουμε σε κοντέινερ». Παλιά η ευελιξία, η πολιτική τσαχπινιά και η πολιτική πουτανιά διέφεραν στον άνθρωπο. Σήμερα διαφέρουν στα μέτρα. Δε με νοιάζει ποιοι τα παίρνουν. Απορώ όμως ποιοι τα δίνουν. Δεν με πειράζει να βλέπω κατεστραμμένους ανθρώπους γύρω μου. Οι πλούσιοι χρειάζονται φτώχεια γύρω τους. Το ίδιο και οι πλούσιες χώρες. Χρειάζονται γύρω τους φτωχές χώρες. «Κάτι άλλαξε στην Ελλάδα», είπε η Μέρκελ πίσω μου, μετά την επίσκεψή της στην Αθήνα. Ίσως εννοούσε τον καιρό. Δε βαριέσαι!... Ότι φτύσει ας κατεβάσει, ακούστηκε ότι είπε ο Σαμαράς πηγαίνοντας να εκκλησιαστεί στον Άγιο Δημήτριο Θεσσαλονίκης. Ο καιρός ψύχρανε και αναρωτιέμαι γιατί βλέπω παντού τραπεζάκια έξω. «Θα μείνουν όλο το χειμώνα έξω», μου απάντησε προφανώς αφού διάβασε τη σκέψη μου, ένα γκαρσόνι καφετέριας. «Τις νύχτες θα στριμώχνουμε τα τραπεζάκια κάτω από τη λάμπα της κολώνας γιατί δεν θα έχουμε ρεύμα».

Διέσχισε τη νησίδα και τη ματιά μου άξαφνα και τρέχοντας να κρυφτεί πίσω μου ένα πρώην τσοντάδικο Ομονοίας. Από το μυαλό μου πέρασε κι έμεινε μια φωνή, «Πονάω αλλά μ’ αρέσει». Η φωνή αυτή εμφανίστηκε και τυπωμένη σε εφημερίδα τοίχου, κρεμασμένη με μανταλάκια σε σχοινάκι στον τοίχο: «Σύμφωνα με δημοσκόπηση της Marc το 64,1% των ερωτηθέντων να ολοκληρώσει τη θητεία της η κυβέρνηση.» Τότε με διέκοψε η Μενεγάκη που δε λέει να σταματήσει τις ερωτήσεις. «Αν διώξουμε τους ξένους μετανάστες, άλλες χώρες δεν θα διώξουν τους Έλληνες μετανάστες;» Της απάντησε μια απόφαση της Ευρωπαϊκής επιτροπής. «Κωλο/Νεοέλληνες, μπορείτε επιτέλους να ψοφήσετε πιο ήσυχα; Εμείς σας τα πήραμε όλα, αλλά εσείς μας πήρατε τ’ αυτιά.» «Να ζήσουμε με τα 17,5 δισ. που μαζέψαμε και να μην πάρουμε άλλη δόση», ανταπάντησε η Μενεγάκη. Πράγματι, τι με νοιάζει εμένα αν χρεοκοπήσει το πιστωτικό σύστημα; Έχω δυο χρόνια να περάσω έξω από τράπεζα. Αλλά της Μενεγάκη δεν έλεγε να κλείσει ο στόμας της. «Ποιος από αυτούς που δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν το πακέτο μέτρων το έχει δει; Αγαπητή μου Παγκόσμια τράπεζα. Πώς γίνεται να έχουμε μία από τις 10 καλύτερες οικονομίες που άλλαξαν κι ευνοούν το επιχειρείν, αφού τρελαθήκαμε να βάζουμε λουκέτα;» Μετά η Μενεγάκη λιποθύμησε από κρίση ευφυΐας και ησύχασα.

«Όλοι με τον Σαμαρά», φώναξε ο Πάγκαλος μέσα μου και με τρόμαξε. Δεν ξέρω γιατί θυμήθηκε το ανέκδοτο «Όλοι για Λαμία, όλοι για Λαμίαααααχ….» Το κακό ανέκδοτο μοιάζει με το κακό τραγούδι που μας κερδίζει επειδή έχουμε χιούμορ. Το τελευταίο συνέχισε την επιτυχία του με κοινωνικές διαστάσεις. Απαντήθηκε το οπερετικό, «Βρήκες, Μπετατζή το σημείο G;» Ο Μπετατζής ντυμένος Γκοντό, που δεν είδε κανείς, στο έργο του ακόμα τον περιμένουν, απαντά «Όχι, μου κόψανε τα δάνεια κι έμεινα στα μπετάααααα». Έχασα τη συνέχεια γιατί μπήκε μπροστά μου για λίγο και μου έκοψε τη θέα το Ροντέο της Ηπείρου κι Αχαρνών του Σαββόπουλου και με γιουχάισε. Ζούσε τη μοναδική βραδιά που με φιλοξένησε. Έπαιζε το παλιό συγκρότημα «Socrates drunk Mnimonium», αν βέβαια θυμάμαι καλά. Από τότε που μου έπεσε στο κεφάλι το βιβλίο ιστορίας η μνήμη μου πηγαινοέρχεται σε δεκαετίες. Οι βασιλικοί είναι αφελείς. Το 1914 η Μεγάλη Βρετανία προσέφερε την Κύπρο στην Ελλάδα, ως αντάλλαγμα, στην περίπτωση που η Ελλάδα θα λάμβανε μέρος στον Πρώτο Παγκόσμιο (Μεγάλο) Πόλεμο στο πλευρό των διαβόητων από 1922 συμμάχων, της Αντάντ. Ο φιλογερμανός Βασιλιάς Κωνσταντίνος ο Α΄ όμως προτίμησε να κρατήσει ουδέτερη στάση και αρνήθηκε την προσφορά. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν πιο πατριώτης. Μας έβαλε σ’ αυτόν τον πόλεμο πλευρό της Αντάντ τσάμπα, χωρίς να πάρουμε την Κύπρο. Και η βόλτα της μνήμης τελείωσε με μια απρόσμενη συνάντηση. «Γεια σας, είμαι ο Γουλιέλμος Τέλλος», είπε ο ένας στον άλλο. Και ο άλλος απάντησε, «Χαίρω πολύ, Βενιζέλος τέλος».