Σαν σήμερα όταν δεν ψηφίζαμε

• Το 1926 έχουμε 6η Μαΐου και η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας γνωστοποιεί ότι στο εξής θα δίνονται δάνεια και στις γυναίκες.

Ο Μάιος μας έφτασε εμπρός χρήμα τραχύ να τον προϋπαντήσουμε παιδιά με τη δραχμή.

Να βγούμε, ως χώρα, ως επιστήμονες και ως Έλληνες άθρωπες από την ευρωζώνη;

Εντάξει κάποιοι την ευρωζώνη τη λένε ευρωχώνει, άλλοι όμως τη λένε αγία ζώνη του ευρώ. Με το που βγαίνουμε από το Ευρώ, ξαναφτιάχνουμε τη δραχμή, εντάξει γινόμαστε πιο Έλληνες, ρε παιδί μου, αλλά….

Με το που βγαίνει η δραχμή υποτιμάται 40%. Μετά, κάθε που θα ψάχνει λεφτά το κράτος να πληρώσει θα πατάει μια υποτίμηση και δώσ’ του γιατί κάτω από το κάτω είναι και το παρακάτω, από κάτω από τον πάτο έχουμε τον αποπάτο.

Καταθέσεις σε δραχμές κανείς δε θα θέλει να κάνει, συνεπώς θα μας πουν αντίο πολλά δισ.

Με την πτωχή πλην όμως τιμία δραχμή όμως θα έχουμε και καλά:

Πρώτον θα είμαστε όλοι εκατομμυριούχοι. Και θα φερόμαστε σαν εκατομμυριούχοι. Θα ακούμε από τα μπαλκόνια της γειτονιάς:

«Καλέ, τον είδα το Δημήτρη, τον είδα χθες αργά στην πλατεία να πίνει καφέ και μάλιστα όχι στο παγκάκι από το θερμός ή το σέικερ, από το σπίτι του δηλαδή, αλλά ο καφές από το μαγαζί. Και τον πλήρωσε κι όλας 100 χιλιάρικα κολλαριστά. Ποιος είναι!....»

Να επανέλθει η δραχμή να γίνουμε όλοι εκατομμυριούχοι, ρε παιδί μου.

• Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Δίαιτας εορτάζεται σήμερα και κάθε χρόνο στις 6 Μαΐου. Πρόκειται για έναν βρετανικής εμπνεύσεως εορτασμό, που καθιερώθηκε το 1992 από μία πρώην ανορεξική, την Μέρι Έβανς-Γιανγκ, επικεφαλής της αντιδιαιτικής καμπάνιας στη Μεγάλη Βρετανία και συγγραφέως του μπεστ σέλερ «Τα έχεις όλα, χωρίς να κάνεις δίαιτα». Ισχύει και για τις εισοδηματικές πολιτικές.

Στο βιβλίο η Μέρι Έβανς-Γιανγκ μας καλεί: Να αποδεχθούμε το σώμα μας χωρίς κόμπλεξ, να γιορτάσουμε την ομορφιά και την ποικιλομορφία όλων των φυσικών μεγεθών του ανθρώπινου σώματος. Να κηρύξουμε μορατόριουμ μιας μέρας στη δίαιτα και στην εμμονή μας για απώλεια βάρους. Να πληροφορηθούμε τις βλαβερές συνέπειες που μπορεί να έχει μία δίαιτα αδυνατίσματος. Να συμβάλουμε στον τερματισμό των διακρίσεων κατά των υπέρβαρων συνανθρώπων μας. Οι Άγαμοι Θύται το λέγανε: «Η θεωρία καταρρέει, οι χοντροί είν’ οι ωραίοι».

• Το 2001 μέρα σαν τη σημερινή ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β' γίνεται ο πρώτος προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας του επισκέπτεται μουσουλμανικό τέμενος, στη Δαμασκό. Έπρεπε να περάσουν χιλιάδες χρόνια για να σκεφτεί κάποιος ότι οι θρησκείες πρέπει να ενώνουν και όχι να χωρίζουν. Ούτε να εισπράττουν. Καταλάβατε; ΠΑΜΕ, επιστρέφουμε.
• Από γενέθλια σήμερα άλλο τίποτα. 6η Μαΐου του 1954 γεννήθηκε ο Τόνι Μπλερ, ίδια μέρα με τη Ντόρα Μπακογιάννη. Ο Τόνι τουλάχιστον κατάφερε να γίνει πρωθυπουργός. Δυο χρόνια μικρότερος από την Ντόρα γεννηθείς την ίδια μέρα του ’56 ο Λάκης Λαζόπουλος που απόψε κλείνει τα 54. 
• 100 χρόνια μεγαλύτερος του Λάκη είναι ο Ζίγκμουντ Φρόιντ γεννηθείς το 1856. Η ψυχανάλυση δεν είναι για τους τρελούς, είναι για να μην τρελαθείς. 
• Ίδια μέρα του 1758 θα γεννηθεί ο Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος, δικηγόρος, από τις ηγετικές προσωπικότητες της γαλλικής επανάστασης και ηγέτης της περιόδου της τρομοκρατίας που έφαγε και τον ίδιο το 1794.
• Σαν σήμερα το 2004 μαζί με την τελική μας χρέωση για τους Ολυμπιακούς αγώνες, ολοκληρώνεται και η δέκατη και τελευταία σεζόν της αμερικανικής τηλεοπτικής σειράς Τα Φιλαράκια. 
• Το 1862 σαν σήμερα 6η Μαΐου πέθανε ο Αμερικανός συγγραφέας, φιλόσοφος και πρώιμος οικολόγος Χένρι Ντέιβιντ Θόρο.

«Μια λίμνη είναι το πιο όμορφο χαρακτηριστικό ενός τοπίου. Είναι το μάτι της γης κι όποιος κοιτάζει σε αυτό μετράει το βάθος της ίδιας του της φύσης… Ουράνιο νερό… Καθρέφτης που δεν θαμπώνει από αναπνοές, μα που στέλνει τη δική του πνοή να κυματίζει ψηλά σαν σύννεφο…».

• 6η Μαΐου του 1940 ο Αμερικανός συγγραφέας Τζον Στάινμπεκ τιμάται με το βραβείο Πούλιτζερ για το περίφημο μυθιστόρημά του «Τα Σταφύλια της Οργής», που είχε γράψει ένα χρόνο πριν. Καμία σχέση με τα επιδοτούμενα μπλόκα. Γυρίστηκαν ταινία το ’40 από τον Τζον Φορντ. Μεταξύ των πρωταγωνιστών, Χένρι Φόντα Τζον Καραντάιν. Τα σταφύλια της οργής είναι η ιστορία μιας οικογένειας στην Αμερική που χάνουν τα κτήματα όπως και πολλοί άλλοι τους και αναγκάζονται να μετατοπιστούν. Ξεκινάνε ψάχνοντας την γη της επαγγελίας τους… αλλά το μόνο που συναντούν είναι η φτώχεια, η εξαθλίωση, η εκμετάλλευση, η καταστολή και η αδυναμία να καλύψουν τις ανάγκες τους. Όλα αυτά τους αλλάζουν… κάποιοι χάνονται στον δρόμο είτε φεύγουν… όμως με τον καιρό κάποιοι προχωράνε, ωριμάζουν… και τελικά… κάνουν το πρώτο βήμα όπως λέει ο συγγραφέας από το εγώ στο εμείς…. όταν γίνεται αυτό… όντως έχει γίνει κάτι σπουδαίο… «Δεν έχουμε τη δική μας ψυχή. Έχουμε ένα μέρος από μια μεγάλη ψυχή. Μια μεγάλη ψυχή που ανήκει σε όλους... Θα βρίσκομαι παντού μέσα στο σκοτάδι. Θα βρίσκομαι εκεί όπου δίνουν μάχη για να φάνε οι πεινασμένοι. Θα βρίσκομαι εκεί όπου ο μπάτσος δέρνει τον ανήμπορο. Θα βρίσκομαι εκεί όπου οι άνθρωποι φωνάζουν επειδή είναι έξαλλοι και δεν αντέχουν άλλο. Αλλά θα βρίσκομαι και εκεί όπου τα παιδιά γελούν επειδή πεινούν μα ξέρουν ότι το δείπνο τα περιμένει. Και θα βρίσκομαι εκεί όταν οι άνθρωποι θα τρώνε τους δικούς τους καρπούς και θα ζουν στα σπίτια που οι ίδιοι έφτιαξαν. Θα βρίσκομαι εκεί...»
• Στο παλιό Ιαπωνικό ημερολόγιο, ο μήνας Μάιος καλείται Σατσούκι (Ιαπωνικά: 皐月). Είναι επίσης ένα κοινό όνομα για τις γυναίκες. Στην Ιαπωνία, υπάρχει η αποκαλούμενη ασθένεια του Μάη, ένα είδος ασθένειας όπου οι νέοι σπουδαστές ή οι εργαζόμενοι αρχίζουν να βαριούνται το σχολείο ή την εργασία τους. Οφείλεται σε μια ιαπωνική συνήθεια που όλα τα σχολικά έτη και τα οικονομικά έτη αρχίζουν την 1η Απριλίου. Στα Φινλανδικά, ο μήνας Μάιος καλείται toukokuu, που σημαίνει "ο μήνας της σποράς". Στα Σλοβένικα, καλείται veliki traven, που σημαίνει "ο μήνας της υψηλής χλόης".