Στο μάθημα της υποταγής, θα μένω πάντα στον τόπο (μου)

Η ΔΕΗ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ: Εκατό ευρώ, ρε μάστορα, για μια ώρα δουλειά πολλά μου φαίνονται. Τέλος πάντων, δεν έχω πάνω μου, λεφτά, κάρτα, επιταγές δεν έχω, βάλ’ τα στο ρεύμα μου. Πάρε ένα λογαριασμό να δεις τον αριθμό σύνδεσης. Πού υπογράφω;

Ρε κατάσταση!... παλιά πήγαινα τα σαββατοκύριακα Παρίσι ή Λονδίνο για ψώνια και ποδόγυρο. Τώρα τα σαββατοκύριακα πηγαίνω Βουλγαρία ή Σκόπια για δουλειά του ποδαριού μπας και συμπληρώσω τις δόσεις μου.

Παρ’ όλα αυτά αισιοδοξείτε, εκτός αν έχετε τίποτα καλύτερο να κάνετε. Δείτε τη σκοτεινή πλευρά της ζωής Αφρικανών και θα νοιώσετε άρχοντες.

Η Ευρώπη για ενίσχυση της ρευστότητας στις αγορές θα κόψει κι άλλο χρήμα. Πρώτα το έκοψε από εμάς, μετά από Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ιταλία κ.λπ.

Η Ελλάς που αντιστέκεται κι επιμένει έξω από την πόρτα της Γερμανίας και της Γαλλίας: «Ελεήστε μας να σχωρεθούν τ’ απωθημένα σας. Ευτυχεί(σ)τε γιατί στεγνώνουμε.»

Το κούρεμα του χρέους αποδείχτηκε αποτυχημένη συνταγή πριν καν εφαρμοστεί. Οι σοφοί της ΕΕ σκέφτονται τώρα να μην κουρέψουνε το χρέος, αλλά να το πουρέψουνε. Να το παλιώσουνε να το κάνουνε πουρό, «Σίγουρα ανίσχυρο, λόγω ηλικίας», ακούγεται στα γραφειάκια Βρυξελλών. Θα πουρέψουνε το χρέος για να μη γίνουμε εμείς πουρέ.

Σχετικό πολιτικό τραγούδι με οικονομικές προεκτάσεις του Γιώργου (δε μας χέζεις ρε) Νταλάρα κι άγαμοι θύται, Πυξ-Λαξ: (Κι όλο σας το σόι) «Τι ’ναι αυτό που μας χρεώνει, μας χωρίζει μας στεγνώνει».

-Τι κοινό έχει η κρίση με τα σούπερ-μάρκετ;
-Η είσοδος και στα δύο είναι δωρεάν, στην κρίση όμως δεν πληρώνεις μόνο στην έξοδο. Στο σούπερ-μάρκετ ψωνίζεις μετρητοίς και πληρώνεις μετρητοίς ή με δόσεις. Στην κρίση, δεν ψωνίζεις, σε ψωνίζουν και πληρώνεις μετρητοίς σε πολλές δόσεις

Όταν πρωτοβγήκαν τα κινητά και πήραμε φυσικά όλοι οι μονάδες ήταν πολύ ακριβές κι εμάς μας έτρωγε η τσιγκουνιά. Μόλις χτύπαγε ένα σκοτωνόμαστε όλοι να κοιτάμε μην τυχόν είναι το δικό μας και κάποιος μας παίρνει και πληρώνει αυτός. Τώρα γίνεται το ίδιο με τα κέρματα. Μόλις ακουστεί ότι έπεσαν κάτω μερικά, όλοι χτυπάμε την τσέπη μας και κοιτάμε πού πέσανε με την φρούδα ελπίδα μήπως είναι δικά μας.

Σας μιλά το Σύνταγμα, ο σταθμός των ελεύθερων αγανακτισμένων επιβατών στην Ευρωπεϊκή ολοκλήρωση. (Οργασμός) Συνδεόμαστε ξανά με το Κανάλι 5 των Παρισίων. «Μεσιέ Πάγκαλε, οι αγανακτισμένοι ΠΑΣΟΚτζήδες που κατέβαιναν στο Σύνταγμα είναι φασίστες, κομμουνιστές ή μαλάκες; Ακόμα, όσοι δεν αγανακτούν με τη σημερινή κατάσταση τι είναι κατά τη γνώμη σας; Όσοι αγανακτούν με τους αγανακτισμένους είναι δίχως τσίπα, (μόνο πίτσα) χοντρόπετσοι ή χοντρότσιποι;» Και τότε ο Πάγκαλος πέταξε κάτι «Γαλλικά» που τα ζήλεψαν και οι πουτάνες, μα την Παναγία των Πατησίων.

Πολύ εύκολα θα βρεθεί ο διάδοχος του Γιωργάκη. Διά της εις άτοπον απαγωγής. Αρχίζουμε να αφαιρούμε δελφίνους και θα μείνει μόνο ένας, όπως ακριβώς θα γίνει και με τους αθάνατους. Πρώτοι βγαίνουν από την πινακοθήκη των δελφίνων του ΠΑΣΟΚ και των ηλιθίων δημοσιογράφων όσοι έχουν όνομα από Βήτα, όπως ο Βασίλης Λεβέντης, που έτσι κι αλλιώς δήλωσε πως δεν τον ενδιαφέρει το θέμα. Για τον ίδιο λόγο αποκλείεται και η κυρία Βάσω αποκλείεται ένεκα και του «Όχι άλλο Παπανδρέου». Για τον ίδιο λόγο από πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αποκλείεται και το διπλό βήτα ο Βαγγέλας που υπόκειται και στο «Όχι άλλο Βενιζέλο», ειδικά μετά τον Σοφοκλή και τον τίποτα Νικήτα που τερμάτισε την πολιτική του «καριέρα» μαζί με την Πολιτική Άνοιξη του Σαμαρά ως αντιπρόεδρος της Βουλής.