ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΞΕΝ-ΕΡΩΤΟΣ

Από το χρονικό του ρακοσυλλέκτη. (Αυτός που συλλέγει άδεια μπουκάλια ρακί)

Στα περίπτερα κρεμασμένος στα μανταλάκια πάλι ο Βενιζέλος με το τελευταίο του σουξέ, «Δεν θα πάρουμε νέα εισπρακτικά μέτρα. Θα ξαναπάρουμε τα περσινά». Στις μπεζ σελίδες η νέα οδηγία του υπουργείου Οικονομικών κάποιων: απαγορεύεται η έκφραση «Νέα μέτρα» και απαιτείται η αντικατάστασή της με την «Ειδήσεις μέτρα». Αν και δεν είναι πια είδηση η επιβολή τους. Στις μικρές αγγελίες κυριαρχεί το πρώτο Άααατον: «Ενσωματώνουμε στο τζάκι σας ή στην ξυλόσομπα γεννήτριες ρεύματος». Αλλά αφήνω τις αγγελίες γιατί δουλειά έπαψα πια να ψάχνω, αφού μέχρι και σήμερα η μισή Ελλάδα πουλάει λαχεία και η άλλη μισή τ’ αγοράζει. Αποφάσισα να το ρίξω στις αρπαχτές μια και τώρα η μισή Ελλάδα λέει τα κάλαντα και η άλλη μισή λέει «Μας τα ’παν άλλοι». Όμως το βλέμμα μου τραβάνε το Υπουργείο που μετονομάστηκε σε Αστυνομία Οικονομικών. Περηφανεύεται για κάτι που ίσως σκέφτεται όχι να κάνει , αλλά ότι το έκανε κιόλας: Συνελήφθησαν λέει, στ’ όνειρό τους, Αντώνης Σαμαράς και Γιώργος Παπανδρέου, επειδή οι εταιρείες τους (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ αντίστοιχα) χρωστούν στο δημόσιο πάνω από 235 εκ. €.

Τέρμα η πολύπλευρη ενημέρωσή μου με το ξεφύλλισμα κρεμασμένων εφημερίδων περιπτέρου. Είναι η ώρα της γυμναστικής μου. Ας περπατήσω μπας και ζεσταθώ λίγο. Κάποτε χάζευα τις βιτρίνες καταστημάτων ρουχισμού και υπόδησης, μετά τις βιτρίνες των εστιατορίων, τώρα όμως που υποχρεωτικά κάνω δίαιτα χαζεύω τις τηλεοπτικές βιτρίνες. Στο νέο κανάλι ΔΝΤ-1 μετά την επιτυχία του ριάλιτι «Ο πισωδηματίας» μπαίνει μπροστά «Ο πισωπηδηματίας». Θυμήθηκα τη σοφία της γιαγιάς μου: «Η ωρίμανση του χρέους έρχεται όταν παύουν να κυβερνούν οι τραπεζίτες και τη θέση τους παίρνουν οι φρονιμίτες». Βαρέθηκα τα ανιστόρητα παράδοξα. Αφού ο Καρλ Μαρξ δεν ήταν κομμουνιστής και ο Χριστός δεν ήταν χριστιανός, γιατί ο Γιώργος Παπανδρέου να είναι ΠΑΣΟΚ;

Ένας μαλάκας αλουστος κι ακούρευτος σαν παλιό δάνειο παρακμιακός μου έδωσε προκήρυξη που κρατάω για να τυλίξω τίποτα απ’ ό,τι μένει στους άδειους πάγκους της λαϊκής αγοράς. Ρίχνω και μια ματιά. Η Ομοσπονδία Ληστών Διαρρηκτών Ελλάδος μεταξύ άλλων κατακεραυνώνει τους αστυνομικούς συντάκτες: «…δεν κάνουμε ληστείες-διαρρήξεις για λίγα Ευρώ, όπως ισχυρίζονται. Εμείς έχουμε πάντα φιλόδοξα σχέδια. Για τις πενιχρές επιδόσεις μας φταίνε τα κυβερνητικά μέτρα που οδηγούν τα θύματα-πελάτες μας σε απόγνωση. Δεν έχουν μία, έτσι τους παίρνουμε ό,τι βρίσκουμε στις (τρύπιες) τσέπες τους. Αυτό ομολογουμένως συμβαίνει σε όλους τους κλάδους των μικρομεσαίων επιχειρήσεων».

Στην πλατεία η ντουντούκα διαμαρτύρεται δικαιολογώντας τους πάντες: «Έχουμε κυβέρνηση που δεν κυβερνάει, γι’ αυτό δεν έχουμε αντιπολίτευση». Οι κυβερνώντες δικαιολογούν την αχρηστία τους με πάνω-κάτω την ίδια καραμέλα: «Η Ελλάδα ζητάει και δεν της δίνουνε». Ναι; Και η Ελβετία που δίνει στις ελληνικές κυβερνήσεις τα ονόματα όσων έβγαλαν τα λεφτά τους εκεί και οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν εννοούν να πάρουν αυτή τη λίστα; Οι κυβερνητικοί βουλευτές δεν το απαιτούν, γιατί δεν τους ενδιαφέρει να σώσουν το κύρος του λειτουργήματος που αύριο δεν θ’ ασκούν. Ίσως γι’ αυτό δεν έβαλα ποτέ μου υποψηφιότητα για βουλευτής.

Οι κατά καιρούς κυβερνώντες είναι εκτελεστικά όργανα που λειτουργούν κατ’ εντολήν εκπροσώπων του λαού, άρα το λαό οφείλουν να σώσουν και όχι το Ευρώ ή κάποιους μεγαλοεπιχειρηματίες, η σωτηρία των οποίων όμως, ισχυρίζονται είναι και σωτηρία του λαού. Ναι; Και από τι θα σώσουν το λαό; Από την ανέχεια; Αφού εκεί θα τον οδηγήσουν το λαό, δηλαδή όλους εμάς. Μέχρι να φτάσουμε στη σωτηρία όλων των άλλων δεν θα έχει μείνει τίποτα δικό μας; Τι θα έχουν σώσει τότε; Τα νεφρά μας; Δεν είναι σίγουρο. Μπορεί να έχουμε πουλήσει το ένα.

Σκέφτομαι να προσχωρήσω στο κίνημα «Δώσαμε-δώσαμε». Κύριο σύνθημά τους: Δουλειά, σπίτι, λεφτά δεν έχουμε. Ψήφο όμως έχουμε. Ναι αλλά μας βαραίνει αυτή η ψήφος. Τι να την κάνουμε; Να τη ρίξουμε σε άλλους ή να την πουλήσουμε κι αυτή;