Δηλαδή τι ακριβώς διαπραγματεύονται τώρα πια οι φωστήρες μας;

Το δάνειο της Ελλάδας προ GAP ήταν απέναντι σε ιδιώτες. Σε περίπτωση που η χώρα μας δεν πλήρωνε τα ομόλογα, ο ιδιώτης πιστωτής μπορούσε να καταφύγει μόνο σε ελληνικά δικαστήρια, κάτι που φυσικά δεν θα το επέλεγε ποτέ. Οποιοδήποτε πρόβλημα ρευστού της Ελλάδας μπορούσε εύκολα να λυθεί με αναδιαπραγμάτευση των χρεών μας σε ιδιώτες.

Ο  GAP όμως μες στην εξυπνάδα που έχει κάθε αμερικανάκι προτίμησε το ΔΝΤ και είπε μάλιστα ότι αυτό ήταν μονόδρομος. Τι κατάφερε; Η Ελλάδα εκεί που χρώσταγε σε ιδιώτες, βρέθηκε να χρωστάει σε κράτη, που σημαίνει ότι αν σκεφτείς να μην τα πληρώσεις, μαύρο φίδι που σ’ έφαγε. Η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε ο Γ. Παπακωνσταντίνου αναφέρει ότι οι πιστωτές πια δεν θα προσφεύγουν σε ελληνικά, αλλά σε δικαστήρια του Ηνωμένου Βασιλείου. Και αυτό, θυμίζουμε, προσπάθησαν να το δικαιολογήσουν οι κολεγειόπαιδες του υπουργείου Οικονομικών κάνοντας τη γκάφα λέγοντας περίπου, «Μα, δεν το είχαμε διαβάσει. Υπογράφαμε στα τυφλά».  

Θα ρωτούσε κάποιος καλοπροαίρετος, γιατί είχαμε τόσο ευνοϊκά δάνεια προ GAP; Επειδή η χώρα μας ήταν η μόνη στον κόσμο που διατηρούσε άριστες σχέσεις με Άραβες, Ισραήλ και Αμερικανούς. Ο Φόρεστ GAP δεν κατάφερε να εξαργυρώσει ούτε την υποτέλεια των ελληνικών κυβερνήσεων. Συμφωνούμε, να είσαι δωσίλογος είναι καταδικαστέο. Να είσαι όμως τσάμπα δωσίλογος δεν είναι ούτε γελοίο. Πάει πολύ.