Κάθε νοικοκυριό ένας δούλος και κυρά

Ο GAP μετά από τόσο καιρό στη δουλειά του παππού και του πατέρα του, στη θέση του πρωθυπουργού, βρήκε επιτέλους στόχο: «Κάθε νοικοκυριό ένας εργαζόμενος». Προκύπτουν όμως ερωτήματα όπως:

• Αυτό είναι υπόσχεση είναι προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο;
• Μήπως σήμερα δεν έχουμε σε κάθε νοικοκυριό ούτε έναν τουλάχιστον εργαζόμενο και πάμε για βελτίωση;
• Μήπως σήμερα έχουμε πάνω από έναν εργαζόμενο σε κάθε νοικοκυριό και πάμε για μείωση; Αν, ας πούμε, έχουμε ένα ζευγάρι εργαζομένων πρέπει ο ένας ν’ απολυθεί; Μόνος τρόπος για ν’ αποφευχθεί η απόλυση είναι ο χωρισμός; Αν ήδη ζουν εν διαστάσει; Αν έχω σοπιτωμένη γκόμενα μόνο αυτή θα δουλεύει; Ή μόνο εγώ;
• Μήπως σήμερα σε κάθε σπίτι τρέχει ένας μόνο μισθός, ένας εργαζόμενος, άρα πάμε για σταθεροποίηση; Δηλαδή τα παιδιά π.χ. να μην ψάχνουν για δουλειά. Και για τι να ψάχνουν; Για ερωτικούς συντρόφους; Για ναρκωτικά; Για το μέλλον τους; Για νέο ιδιοκτήτη της ΠΑΕ ΠΑΟ;
• Το «Κάθε νοικοκυριό ένας εργαζόμενος», σημαίνει κατ’ ανάγκην και «Κάθε νοικοκυριό κι ένας μισθός;» Ολόκληρος; Κάθε μήνα; Για 12 μήνες;
• Αν κάποιος δεν είναι νοικοκύρης κι είναι π.χ. πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης, δικαιούται να είναι εργαζόμενος; 
• Εγώ είμαι νοικοκύρης και μένω μόνος μου. Θα μου βρει ο GAP δουλειά για να τηρήσει την υπόσχεσή του;