Ο Τελευταίος των ΝουΔουανών

Τι ήθελα να γίνω πρόεδρος στο κόμμα του Μητσοτάκη; Δεν υπάρχει πιο βαρετή δουλειά. Όταν η Ελλάδα δεν έχει κυβέρνηση δεν έχει ούτε αντιπολίτευση. Λογικό.

Κάτι πρέπει να κάνω όμως γιατί θα με ξεχάσουνε όλοι και δε θα με θυμηθούνε ούτε στις εκλογές. Να κάνω καμιά πρωθυπουργική εμφάνιση; Δε συμφέρει, γιατί θα μου βγει η ρετσινιά ότι συχνάζω στο Ζάππειο. Να τσακωθώ με κάναν υπουργό έστω γιατί θα με ξεχάσουνε όλοι. Αλλά αυτοί δεν προλαβαίνουνε να τσακωθούνε με ξένους.

Οι υπουργοί γίνανε μαλλιά-κουβάρια και όλοι ασχολούνται μ’ αυτούς. Μ’ εμένα μόνο ο Γιώργος ασχολείται. Μου έχει εμπιστοσύνη επειδή δεν είμαι υπουργός του και μου ζητάει να του λέω πώς να κυβερνήσει.

Εγώ όμως πρέπει να τσακωθώ με κάποιον για να με γράψει καμιά εφημερίδα. Με ποιον όμως; Έδιωξα και τη Ντόρα και δεν έχω κανένα δικό μου ν’ ασχολείται μαζί μου. Ο μαλάκας ο Στρος Καν την κοπάνησε από την πιάτσα, ποιον να βρίζω τώρα; Και ποιος είναι αυτός που μου έστειλε αυτό τον ολόσωμο καθρέφτη; Και ποιος είναι αυτός ο ξεφτίλας απέναντί μου; Ποιος είσαι, ρε;