ΑΠΟ ΤΗ ΛΙΒΥΗ ΤΟ ΛΙΒΑΪΣ

Τα πλοία της ΑΝΕΚ που μετέφεραν από τη Βεγγάζη τους Κινέζους και (χαριστικά) λίγους Έλληνες στο Ηράκλειο της Κρήτης τα είχε ναυλώσει η κινέζικη κυβέρνηση που πληρώνει και τα ξενοδοχεία και τα υπόλοιπα έξοδα των πολιτών της. Από κάτι τέτοια περιμένει η τουριστική «βιομηχανία» μας να επιβιώσει.

Η δική μας κυβέρνηση έστειλε για τους Έλληνες που ζουν και εργάζονται στη Λιβύη δύο πολεμικά αεροπλάνα. Δε χωράνε πολλούς, αλλά είναι τσάμπα.

Στην Πρώτη Γραμμή φιλοξενήθηκε Έλληνας που γεννήθηκε στη Λιβύη και τώρα βρίσκεται προσωρινά στο Ηράκλειο Κρήτης χάρη στους Κινέζους. Στο Τομπρούκ είπε, όπου ζει και εργάζεται έχουν φτιάξει ένα σύγχρονο ελληνικό σχολείο που κινδυνεύει να το πάρει η Λιβυκή κυβέρνηση. Έκαναν, είπε, αιτήσεις να πάρει την κυριότητα το εκεί ελληνικό προξενείο, αλλά η διπλωματία μας, τόσο με την προηγούμενη κυβέρνηση, (αρχιδιπλωμάτις η Ντόρα) όσο και με την τωρινή, κωφεύει. Οι τηλε-πατριωτάρες μας τους ξέρουν όλους που συνωμοτούν και σκάβουν το λάκκο του ελληνικού πολιτισμού. Όλους εκτός από το υπουργείο Εξωτερικών μας. 

Σε λίγο οι ηλίθιοι μετά τον (ατυχή) θησαυρό του Αλή Πασά θα ψάχνουν το θαμμένο θησαυρό του Καντάφι στην Ελλάδα. Ράβδοι χρυσού. Κάποιος θα έχει πληροφορίες ότι είναι θαμμένος στην Κρήτη, άλλος στη Βοιωτία και θα κονομήσουν κάποιοι μπουλντόζες.

Η Λιβύη εκτός από θανατηφόρο δικτάτορα διαθέτει και ανθυγιεινό πλούτο. Χιλιάδες Αιγύπτιοι και Τυνήσιοι εργάζονται στη Λιβύη, γιατί μόνο εκεί μπορούν αν βρουν ψωμί. Η Λιβύη λοιπόν έχει πλούτο. Όταν όμως αρρωστήσει βαριά κάποιος Λίβυος πολίτης, τρέχει σε νοσοκομείο της φτωχής Τυνησίας που δεν διαθέτει όμως η πλούσια Λιβύη.

Η εξέγερση στη Λιβύη είναι ουσιαστικά η πρώτη δημοκρατική πράξη που γίνεται σ’ αυτή τη χώρα. 

Προλαβαίνουν και παραιτούνται από το καθεστώς πρεσβευτές, αλλά και υπουργοί. Αυτό είναι η πρώτη δημοκρατική λαμογιά γιατί έτσι ίσως εξασφαλίσουν θέση στο νέο καθεστώς.

Η Γαλλία έχει πέντε δημοκρατίες, η Λιβύη έχει τέσσερις σημαίες. (Η Ελλάδα έχει 1821 σημαίες)

Από Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια

Η πρώτη εθνική σημαία της σύγχρονης Λιβύης υιοθετήθηκε όταν η χώρα έγινε ανεξάρτητη από την Ιταλία, το έτος 1951. Αποτελούνταν από ένα λευκό αστέρι και μισοφέγγαρο σε τρεις λωρίδες, χρωμάτων κόκκινο- μαύρο- πράσινο, με την κεντρική μαύρη λωρίδα να είναι διπλάσια σε φάρδος από τις εξώτερες λωρίδες. Σήμερα η σημαία χρησιμοποιείται από τους βασιλόφρονες στο εξωτερικό. 

Έπειτα από το πραξικόπημα του 1969, η επίσημη ονομασία της χώρας έγινε Αραβική Δημοκρατία της Λιβύης ( Al-Jumhuriya al-Arabiya al-Libiya ) και η σημαία αντικαταστάθηκε με μια παναραβική κόκκινη- άσπρη μαύρη τρίχρωμη σημαία. 

Το 1972 η Λιβύη έγινε μέλος της Ομοσπονδίας των Αραβικών Δημοκρατιών (Ittihad al-Jumhuriyat al-Arabiya) και υιοθετήθηκε η σημαία της Ομοσπονδίας, με ένα χρυσό γεράκι, το λεγόμενο γεράκι του Κουρέις, το οποίο κρατάει μια περγαμηνή με γραμμένο στα αραβικά το όνομα της Ομοσπονδίας.

Η επίσημη ονομασία της Λιβύης άλλαξε στις 8 Μαρτίου 1977 σε Al-Jamahiriya al-Arabiya al-Libiya ash-Shabiya al-Ishtrakiya (Σοσιαλιστική Αραβική Δημοκρατία ή Τζαμαχιρία).

Η σημερινή σημαία της Λιβύης (αραβικά علم ليبيا) καθιερώθηκε στις 11 Νοεμβρίου 1977 αποτελείται από ένα απλό πράσινο φόντο χωρίς άλλα χαρακτηριστικά. Είναι η μόνη εθνική σημαία στον κόσμο που έχει μόνο ένα χρωματιστό φόντο χωρίς άλλα σύμβολα ή σχήματα. Το πράσινο είναι το παραδοσιακό χρώμα του Ισλάμ, της επίσημης θρησκείας του κράτους. Είναι επίσης σύμβολο του Πράσινου Βιβλίου του Μουαμάρ Καντάφι.