ΑΝΑΡΤΉΘΗΚΕ 20/7/2010
Δεκαετία του ’80. Τότε που άλλαξαν όλα. Το Βήμα της Κυριακής παρουσίασε ένα πρωτότυπο λεξικό, που δίνει μέσα από τα 264 λήμματά του το πανόραμα μιας εποχής όπου πράγματα, τάσεις, συμπεριφορές και μεταβολές άλλαξαν την ελληνική κοινωνία. Για το καλύτερο την άλλαξαν ή για το χειρότερο, δεν έχει σημασία. Η δεκαετία του ’80 είναι η εποχή της Αλλαγής και των ρήξεων. Η εποχή της κατάρρευσης του Σοσιαλισμού. Η εποχή των μη προνομιούχων και των σκυλάδικων. Των ροζ σκανδάλων και της ιδιωτικής τηλεόρασης. Του lifestyle και του Νίκου Γκάλη. Είναι η εποχή του λαϊκισμού και της μαζικοποίησης των πολιτιστικών φαινομένων. Της νέας εσωστρέφειας αλλά και της μετανάστευσης.
Θυμάμαι λέξεις του ’81 και μετά όπως «Αιθεροβάμονες», εκφράσεις όπως «Περήφανα νιάτα», «Τιμημένα γηρατειά».
Κάποτε ο Γκορμπατσώφ από πρόεδρος της Σοβιετικής Ένωσης διαφήμιζε πίτσες.
«Έλα, ραδιοταξί, φέρε μου ένα ράδιο με ταξί και πίτσα μεταξύ μας και με επτά κομμάτια μην πλακωθούμε για το ποιος θα πάρει το όγδοο που περισσεύει».
Τώρα ο Κωνσταντόπουλος από πρόεδρος του Συνασπισμού απλώς προεδρεύει στον Παναθηναϊκό.
Από τη γοητευτική δεκαετία του ’50, περάσαμε στη θρυλική δεκαετία του ’60, μετά είχαμε την απογοητευτική δεκαετία του ’70, την κιτς δεκαετία του ’80, την τσάμπα δεκαετία του ενενήντα μέχρι που φτάσαμε (απ)αισίως να ζούμε τη δεκαετία του μηδέν.
Ζούμε τη δεκαετία του μηδέν εις το πηλίκιο, που είπε κι ο Γιώργος, η δεκαετία του μηδέν αυξήσεις, μηδέν συντάξεις, η δεκαετία του μηδέν δουλειά, μηδέν στη Ντόρα.
Πεπαλαιωμένους μηχανισμούς έχουν τα κόμματα, είπε η Ντόρα Μητσοτάκη. Άρα γιατί να μη φτιάξει κι αυτή ένα κόμμα;
Τι της λείπει; Ο πεπαλαιωμένος (πατέρας) ή ο μηχανισμός (του);
Ως υπουργός Εξωτερικών η Ντόρα κατάφερε να μη θυμόμαστε ότι έκανε τίποτα, ως δήμαρχος Αθηναίων η Ντόρα κατάφερε να παραιτηθεί. Ως αρχηγός κόμματος θα καταφέρει τίποτα η Ντόρα; Και ποιος θα κρατάει τον έλεγχο; Φυσικά ο πατέρας της. Από τον έλεγχο θα ενημερωθεί για την πρόοδό της.
Γι’ αυτό η Ντόρα προβληματίζεται αν θα κάνει κόμμα με έλεγχο κι έφτιαξε το συναπάντημα (φόρουμ) προβληματισμού των άλλων χωρίς έλεγχο. Όχι προβληματισμού της ιδίας, γιατί κουράζει. Η ιδία ή και την ιδίαν.
Θυμάμαι λέξεις του ’81 και μετά όπως «Αιθεροβάμονες», εκφράσεις όπως «Περήφανα νιάτα», «Τιμημένα γηρατειά».
Κάποτε ο Γκορμπατσώφ από πρόεδρος της Σοβιετικής Ένωσης διαφήμιζε πίτσες.
«Έλα, ραδιοταξί, φέρε μου ένα ράδιο με ταξί και πίτσα μεταξύ μας και με επτά κομμάτια μην πλακωθούμε για το ποιος θα πάρει το όγδοο που περισσεύει».
Τώρα ο Κωνσταντόπουλος από πρόεδρος του Συνασπισμού απλώς προεδρεύει στον Παναθηναϊκό.
Από τη γοητευτική δεκαετία του ’50, περάσαμε στη θρυλική δεκαετία του ’60, μετά είχαμε την απογοητευτική δεκαετία του ’70, την κιτς δεκαετία του ’80, την τσάμπα δεκαετία του ενενήντα μέχρι που φτάσαμε (απ)αισίως να ζούμε τη δεκαετία του μηδέν.
Ζούμε τη δεκαετία του μηδέν εις το πηλίκιο, που είπε κι ο Γιώργος, η δεκαετία του μηδέν αυξήσεις, μηδέν συντάξεις, η δεκαετία του μηδέν δουλειά, μηδέν στη Ντόρα.
Πεπαλαιωμένους μηχανισμούς έχουν τα κόμματα, είπε η Ντόρα Μητσοτάκη. Άρα γιατί να μη φτιάξει κι αυτή ένα κόμμα;
Τι της λείπει; Ο πεπαλαιωμένος (πατέρας) ή ο μηχανισμός (του);
Ως υπουργός Εξωτερικών η Ντόρα κατάφερε να μη θυμόμαστε ότι έκανε τίποτα, ως δήμαρχος Αθηναίων η Ντόρα κατάφερε να παραιτηθεί. Ως αρχηγός κόμματος θα καταφέρει τίποτα η Ντόρα; Και ποιος θα κρατάει τον έλεγχο; Φυσικά ο πατέρας της. Από τον έλεγχο θα ενημερωθεί για την πρόοδό της.
Γι’ αυτό η Ντόρα προβληματίζεται αν θα κάνει κόμμα με έλεγχο κι έφτιαξε το συναπάντημα (φόρουμ) προβληματισμού των άλλων χωρίς έλεγχο. Όχι προβληματισμού της ιδίας, γιατί κουράζει. Η ιδία ή και την ιδίαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου