28% ΙΟΥΛΙΟΥ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΒΕΝΖΙΝΗΣ

Ημέρα Σάββατο της εβδομάδος κατά τας παλαιάς ιουδαϊκάς γραφάς, πρώτη και τελευταία εργάσιμη για πολλά γκαρσόνια, 210η μέρα του έτους, 155 κι απόψε μείνανε μέχρι να ξημερώσει το 2013 που θα είναι κι αυτό χρονιά με κρίση και των γονέων.

Σήμερα γιορτάζουν και η Χρυσοβαλάντου, Χρυσοβαλαντία, Βαλάντα, ο Βαλάντης, Χρυσοβαλάντης, Χρυσοβαλάντος, Βαλάντος. Ποιος άλλος γιορτάζει σήμερα, παρακαλάω;

Εν πράγμασι, μες στη χαρά ο Ακάκιος, Κάχι, Κάκι και Κάκιας.

Γιορτάζει και η Ειρήνη Χρυσοβαλάντου που κερνάει και με τις υπόλοιπες Ειρήνες στης 5 Μαϊου. Από ειρήνες έχουμε πολλές, οι πόλεμοι όμως πάντα είναι περισσότεροι και δε λένε να τελειώσουν. Χρόνια πολλά στην Ειρήνα, Ρένα, Ρήνα, Ρηνιώ, Ρηνούλα, Ειρήνγκω,

Γιορτάζουν και ο Αυξέντιος, Αυξέντης, Αυξεντία, Αυξεντούλα και ο Δρόσος και η Δροσίς, Δροσίδα, Δροσούλα, Δροσία, Δρόσω, Δροσοσταλία, Δροσοσταλίδα, που γιορτάζουν και στις 22 Μαρτίου.

Μέρα σαν τη σημερινή του 1828 ο Ιωάννης Καποδίστριας καθιερώνει ως νομισματική μονάδα το «φοίνικα».

Σε αντίθεση με την οικονομία που έμεινε στ’ ακίνητα εδώ και πάρα πολλά χρόνια και όμως η Γη κινείται, ο Ήλιος, που δεν κινείται γύρω από τη Γη φάνηκε πως ανέτειλε βαριεστημένα στις 6:23, όπως έκανε και χθες, θα φανεί πως δύει βιαστικά στις 8 και 38, μες στη μονοτονία όπως έκανε και χθες. Η μέρα δεν έχασε κανένα λεπτό από χθες, εμείς όμως χάσαμε πολλά ευρά, αλλά δε χάσαμε και το φως μας στην άκρη του τούνελ.

Σαν σήμερα το 1586 ο τυχοδιώκτης σερ Φράνσις Ντρέικ φέρνει στην Αγγλία τις πρώτες πατάτες από την Κολομβία. Από τότε λέμε πατάτες, κλάνουμε πατάτες και από την Κολομβία εισάγουμε άλλα πράματα και φτιάχνουμε ποδοσφαιρικές ομάδες και νυχτερινά κέντρα.

Πριν από 54 χρόνια ακριβώς, 28η Ιουλίου του 1948 μία μέρα πριν από την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου, διοργανώνονται αγώνες για βετεράνους αθλητές - θύματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με πρωτοβουλία του σερ Λούντβιγκ Γκούτμαν. Οι αγώνες αυτοί αποτέλεσαν το προοίμιο των Παραλυμπιακών Αγώνων, που θα γίνουν για πρώτη φορά το 1960 στη Ρώμη.

Πριν από 105 χρόνια νταν, 28η Ιουλίου του 1907 γεννήθηκε κάποιος που κατάφερε αργότερα να κάνει το επώνυμό του ένα από τα πιο γνωστά παγκοσμιως, ο Ερλ Τάπερ, Αμερικανός επιχειρηματίας ιδρυτής της εταιρίας Tupperware που ειδικεύεται σε πλαστικά σκεύη κουζίνας. Δεν ξέρουμε αν αυτό το προϊόν διατίθεται σήμερα στην αγορά, μας έμεινε όμως η επίδειξη τάπερ για να γνωρίσουμε τις γειτόνισσες. Μια φορά μας προέκυψε ο Τάπερμαν, όχι από το τάπερ, αλλά από το τάπας.

28η Ιουλίου του 1836 γεννήθηκε ο λόγιος και συγγραφέας από τη Σύρα, Εμμανουήλ Ροΐδης, αυτός που έγραψε την «Πάπισσα Ιωάννα» και αφορίστηκε.

Σα να μην πέρασε μια μέρα από το 1913 και λήγει ο Β' Βαλκανικός Πόλεμος με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου που υπογράφουν οι αντιμαχόμενες δυνάμεις Ελλάδα, Σερβία, Μαυροβούνιο, Ρουμανία εναντίον Βουλγαρίας. Μεγάλη χαμένη η Βουλγαρία, καθώς μέρος της Μακεδονίας προσαρτάται στην Ελλάδα. Θα παρατηρήσατε ότι Αλβανία δε συμμετείχε ούτε στο δεύτερο Βαλκανικό πόλεμο, γιατί δεν υπήρχε. Δημιουργήθηκε αμέσως μετά, αν και δεν υπήρχε Αλβανική εθνική συνείδηση. Αρχικά οι μεγάλες δυνάμεις είχαν σκεφτεί τα εδάφη της σημερινής Αλβανίας να μοιραστούν στη Σερβία και στην Ελλάδα που είχε έτσι κι αλλιώς τη μισή Ήπειρο. Ιταλία που δεν ήθελε μεγάλη Σερβία και Γερμανία αντιτάχθηκαν κι έφτιαξαν ξεχωριστή χώρα που ονόμασαν Αλβανία ένα όνομα ξεχασμένο που βρήκαν σε γραπτά παλιών αιώνων. Αποφασίστηκε ότι η χώρα δεν έπρεπε να διαιρεθεί αλλά αντ' αυτού να παγιωθεί σε πριγκιπάτο της Αλβανίας υπό τον Γερμανό πρίγκιπα William Wied. Όταν ο Γερμανός πρίγκιπας εκδιώχθηκε μετά από 6 μήνες, η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, και η Ιταλία, ως μέλη της Κοινωνίας των Εθνών, θέλησαν να διαιρέσουν οριστικά τη χώρα αλλά η επέμβαση των ΗΠΑ με τον πρόεδρο Woodrow Wilson (άσκησε βέτο στην ψηφοφορία) επέτρεψε στην Αλβανία να διατηρήσει την οντότητά της. Τέλος πάντων σαν σήμερα το 1913 έληξε και ο δεύτερος Βαλκανικός Πόλεμος. Ναι, αλλά ο πόλεμος γενικά, έληξε;

Αμ πώς!.. Ακριβώς ένα χρόνο μετά, 28η Ιουλίου του 1914 η Αυστροουγγαρία κηρύσσει τον πόλεμο στη Σερβία. Ξεκινά αναντάμ παπαντάμ ο Μεγάλος Πόλεμος που μετά ονομάστηκε πρώτος παγκόσμιος, μετά τον δεύτερο. Πώς λέγαμε Ράμπο σκέτο, αλλά μετά το Ράμπο 2 έγινε Ράμπο 1.

28η Ιουλίου του 1750 πέθανε ο Γερμανός συνθέτης της μπαρόκ μουσικής και όχι της μονοφωνικής κλασικής, Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ.

Εννιά χρόνια πριν τον Μπαχ, ίδια μέρα, του 1741 είχε πεθάνει στα 62 του πάμπτωχος κι αυτοεξόριστος στη Βιέννη ένας σημαντικός Βενετσιάνος συνθέτης ο Αντόνιο Βιβάλντι, ιερέας επονομασθείς και κόκκινος παπάς, λόγω της ξανθιάς κώμης του. Το 1725 ο Βιβάλντι παρουσίασε μια σειρά κοντσέρτων για έγχορδα και μπάσο κοντίνουο, με τον τίτλο «Η δοκιμή της αρμονίας με τη νεωτερική σύνθεση». Τα τέσσερα πρώτα από αυτά αποτελούν τις «Τέσσερις Εποχές», το πιο γνωστό έργο του και ένα από τα δημοφιλέστερα έργα της μουσικήςόπου ο συνθέτης αποδίδει με νότες τις τέσσερις εποχές του χρόνου και θεωρείται ως πρώιμο δείγμα προγραμματικής μουσικής. Χειμώνας Άνοιξη, Καλοκαίρι και Φθινόπωρο. Ακούστηκε ότι ο Γιώργος Παπανδρέου δεν πήγε ποτέ να παρακολουθήσει αυτό το έργο γιατί δεν ήξερε ποιας εποχής ρούχα έπρεπε να φορέσει.

Η πλέον ηγετική μορφή της μόνης ίσως στον κόσμο επανάστασης με τα ούλα της, της γαλλικής, ο Μαξιμιλιέν Ροβεσπιέρ, Ροβεσπιέρος με διάταγμά του στις 7 Μαΐου του 1794 καθιερώνει την πολιτική θρησκεία στη Γαλλία με τη λατρεία του Υπέρτατου Όντος.

Ο Ροβεσπιέρος βασίστηκε γι’ αυτό το εγχείρημα στις ιδέες του Ζαν Ζακ Ρουσό που περιλαμβάνονται στο «Κοινωνικό Συμβόλαιο» και στην αντίθεση του Ρουσό τόσο με τον Καθολικισμό, όσο και με τον αθεϊσμό που πρέσβευε ο Εμπέρ. Το τέλος του Ροβεσπιέρου ήταν ανάλογο με αυτό που επιφύλαξε στους αντιπάλους του και τους κατά φαντασίαν εχθρούς του, ως εκείνος που λάνσαρε την κρατική τρομοκρατία που στράφηκε εναντίον του. Μία ετερόκλητη συμμαχία αντιπάλων και συντρόφων τους από τους «Ιακωβίνους», που διαφωνούσαν με την πολιτική του, τον ανέτρεψαν και χωρίς δίκη τον οδήγησαν στην γκιλοτίνα σαν σήμερα στις 28 Ιουλίου 1794. Ήταν μόλις 36 ετών και πέρασε στην διεθνή ιστορία.

Η πατρίδα του Ροβεσπιέρου σήμερα τον τιμά όσο και την γαλλική επανάσταση, δίνοντας τ’ όνομά του σ’ ένα ασήμaντο σταθμό του μετρό των Παρισίων.