Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα κατά της διαφθοράς

Ποιος μαλάκας γέλασε;

Ο δημοσκοπικός οίκος Φιτς μας ρίχνεις στη Βήτα Κατηγορία χωρών του Ευρού στο μέγεθος πιστοληπτικής ικανότητας. Σημειώσαμε χαμηλή πρόθεση ψήφου πληρωμών χρεών. Παίξαμε φίτσο και χάσαμε, γιατί το παίζαμε, το παίζουμε και τίποτ’ άλλο δεν κάναμε.

Οι τοκογλύφοι που έχουν πελάτες χώρες ολόκληρες, λένε:
«Ελλάς, οι πιθανότητες να μη μας πληρώσετε είναι μεγάλες, δεν έχετε λεφτά πάνω σας, γι’ αυτό σας βάζουμε υψηλότερο επιτόκιο».

Μα έτσι, άνθρωπέ (;) μου, χειροτερεύεις τη θέση μου. Θα έχω να αποπληρώσω περισσότερα, άρα μεγαλώνεις εσύ τις πιθανότητες να μην πληρώσω εσένα.

Το αντίθετο με αυτό που κάνει η τράπεζα φτωχών της Ινδίας: Όσο πιο φτωχός είσαι, τόσο μικρότερο επιτόκιο σου βάζω. Έτσι λέει η λογική. Αυτή η πρακτική έκανε την τράπεζα πλούσια κι έσωσε ανθρώπους, οικογένειες, πόλεις και αγορές ολόκληρες.

Ο Φίτσος επιμένει, ότι κινδυνεύουμε, λέει, από χθες να μπούμε ως χώρα στους κακοπληρωτές.

Εντάξει, μωρέ, δε θα πάθουμε τίποτα!.. Θα γράψουμε ένα τραγούδι παραπάνω.
«Μη μου κρατάς αυτό το ύφος / σαν τσ’ Ευρώπης τοκογλύφος
Τίποτ’ άλλο εγώ δε δίνου / Γιώργο Παπακωνσταντίνου».

-Πες μου, τι πίνεις;
-Γεώργιος Δροσίνης.

9η Δεκεμβρίου του 1859 θα γεννηθεί σε αρχοντικό της Πλάκας ο ελάσσων ποιητής της νέας Αθηναϊκής σχολής και πεζογράφος Γεώργιος Δροσίνης. Πέθανε το 1951 στην Κηφισιά και στα 92 του. Από το 1914 ως το 1923 διετέλεσε τμηματάρχης Δημοτικής Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας, συμβάλλοντας ουσιαστικά στη σύνταξη του Ιστορικού Λεξικού της Ελληνικής Γλώσσας και στην εφαρμογή του εκπαιδευτικού προγράμματος του Ελευθέριου Βενιζέλου. ίσως ένας από τους λόγους που ποιήματά του μαθαίναμε απ’ έξω στ’ αναγνωστικά του δημοτικού, ενώ υπήρχαν καλύτεροι ποιητές των οποίων έργα μπορούσαμε να γνωρίσουμε. ήταν και Ακαδημαϊκός. Έγραφε στη Δημοτική γλώσσα και για τα ποιήματά του αντλούσε ιδέες από τα δημοτικά τραγούδια και τη λαϊκή παράδοση.

Άντε να ρίξουμε λίγο Δροσίνη.

Ἐκoύνησε τὴν ἀνθισμένη μυγδαλιὰ / μὲ τὰ χεράκια της / κι ἐγέμισε ἀπὸ ἄνθη ἡ πλάτη, ἡ ἀγκαλιὰ / καὶ τὰ μαλλάκια της.
(Πρώτη εκδοχή: "Εκούνησε την ανθισμένη την αχλαδιά." Εξού και:
"Την κουνάει την αχλαδιά!")

Έχουμε και μια στροφή Δροσίνη για τους ΑΕΚτζήδες.
"Στὴν πόρτα τῆς Ἁγια-Σοφιᾶς, / ποὺ σφάλισενἑνὸς ἀγγέλου χέρι / διπλοσφαγμένος ἔπεσ᾿ ὁ Δικέφαλος / ἀπ᾿ τ᾿ ἄπιστο μαχαίρι."

Τώρα λίγος Γεώργιος Δροσίνης για την προστασία από τη μετάδοση της γρίπης. «Παπᾶ, ἂν ἔρθει μία μελαχρινὴ / νὰ τὴν ξομολογήσῃς, / κοντούλα, ἀφράτη, μὲ γλυκιὰ φωνή, / πρόσεξε, μὴν τυχὸν καὶ τὴν ἀφήσῃς / νὰ μεταλάβει ἡ ἁμαρτωλή! / Δὲ νήστεψε μία μέρα τὸ φιλί!»

Εθνικά θέματα:
«Ξένε ποὺ μόνος κι ἔρημος / σὲ ξένους τόπους τρέχεις, / πές μου, ποιὸς εἶναι ὁ τόπος σου / καὶ ποιὰ πατρίδα ἔχεις;»

«Τὴ μακρινὴ πατρίδα μου / πάντα ποθῶ στὰ ξένα. Ἐκεῖ τὰ χρόνια τῆς ζωῆς / περνοῦν εὐλογημένα.

Ἐκεῖ κι ὁ θάνατος γλυκός, / κι ἀφοῦ κανεὶς πεθάνει, ἔχει στὸ μνῆμα του Σταυρό, / καντήλι καὶ λιβάνι».
Δηλαδής, θα είναι γλυκός ο θάνατός μου επειδή θα σκέφτομαι ότι στο μνήμα μου θα έχω σταυρό, καντήλι και λιβάνι; Μην κατεβάσω κάνα καντήλι τώρα!.. Αφού θα έχω πεθάνει, ρε μαλάκα, τι θα με νοιάζει;