Δυο σύντροφοι σε μια βάρκα

Πρώτος ο σύντροφος Γιάννης Τριάντης στην Ελευθεροτυπία της Παρασκευής.
«Ήταν θέμα χρόνου... Όσοι δεν έχουν προσβληθεί από τον ιό της επιλεκτικής μνήμης, ενθυμούνται ότι ο δρόμος για την παράδοση του Λιμένος Πειραιά σε ιδιώτες άνοιξε από την κυβέρνηση Σημίτη. Mε τη Σύμβαση Παραχώρησης που έχει υπογράψει το Eλληνικό Δημόσιο με τον OΛΠ την 13η Φεβρουαρίου του 2002, ο Oργανισμός δύναται να παραχωρεί τμήματα των λιμανιών σε ιδιώτες. Όπερ και εγένετο.»

Δεύτερος ο σύντροφος ο Kώστας Καλλίτσης στην Καθημερινή της Πέμπτης που μας πέρασε.
«Οι ισχυρισμοί “ξεπουλάμε το λιμάνι” και λοιπά ηρωικά και πένθιμα, είναι αβάσιμοι.

Αυτό που αλλάζει είναι ότι καταργείται το μονοπώλιο που είχε ο ΟΛΠ στον τομέα των εμπορευματοκιβωτίων (κοντέινερ) στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας.

Από εδώ και πέρα, και ιδιαίτερα μετά τον Ιούνιο 2010 (όταν θα έχουν ολοκληρωθεί οι υποδομές και για τον δεύτερο προβλήτα) θα υπάρχουν δύο επιχειρήσεις που θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους για τη διαχείριση των κοντέινερ με εμπορεύματα: Η ελληνική κρατική ΟΛΠ και η κινεζική κρατική COSCO.

Εδώ βρίσκεται η ρίζα του προβλήματος: Κάποιοι δεν θέλουν να καταργηθεί το δικό τους μονοπώλιο. Γιατί; Η κινεζική COSCO έρχεται για να βγάλει λεφτά, δεν έρχεται για να κάνει ρουσφέτια έναντι ψήφων.

Γι’ αυτό, θα λειτουργήσει με όρους ανταγωνισμού. Δεν πρόκειται να ανεχθεί μισθωτούς που θα «κλέβουν» ώρες από τον χρόνο εργασίας, δεν θα πληρώνει πλαστές υπερωρίες και Σαββατοκύριακα τζάμπα, δεν πρόκειται να κάνει στραβά μάτια όταν κάποιος, αντί να είναι στην εργασία του, μαζεύει ελιές στη Μάνη. Ούτε θα παρατηρεί ανέμελα συνδικαλιστές να πίνουν καφέδες στα γραφεία το πρωί και να πληρώνονται υπερωριακά το απόγευμα. Εικάζω ότι μάλλον δεν είναι διατεθειμένη να καταβάλει μέση ετήσια αμοιβή 97.000 ευρώ σε κάθε «εργάτη» σύμφωνα με στοιχεία ΟΛΠ, 2007. Μακάρι να κερδίζουν διπλάσια! Αλλά, όχι σε βάρος του ανέργου, του φτωχότερου, όχι σε βάρος της κοινωνίας. Όχι, δηλαδή, χάρη στην εκμετάλλευση της μονοπωλιακής θέσης του ΟΛΠ και τον μονοπωλιακό καθορισμό των «λύτρων» που εισπράττονται για το εισαγόμενο μηχάνημα της επένδυσης.

Ο «δημόσιος» ΟΛΠ, στην πράξη έχει ιδιωτικοποιηθεί υπέρ μιας δημοσιοϋπαλληλικής αριστοκρατίας – το «δημόσιος» είναι φύλο συκής. Η κατάργηση αυτής της ιδιότυπης ιδιωτικοποίησης, είναι προϋπόθεση για την αποκατάσταση του δημοσίου ελέγχου.

Ανάποδα τα λένε, αλλά την Παρασκευή που πέρασε ο Τριάντης φιλοξένησε στη σελίδα του στην Ελευθεροτυπία το άρθρο του Καλλίστη.
Ούτε Συριζαίοι να ήτανε.