ΚΑΘΕ ΣΟΥΦΛΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ ΤΟΥ

Ο Σουφλιάς θέλει εκλογές για να υπερασπιστεί τα δάση.

ΥΠΕΧΩΔΕς: "Εγώ είμαι υπερασπιστής του δάσους μπροστά από το εξοχικό μου".

Σουφλιάς, η χαρά το εργολάβου. Αμέσως μόλις κάηκαν 200 στρέμματα δασικές εκτάσεις, το ΥΠΕΧΩΔΕ βάζει μπρος 71,6 χιλιόμετρα αυτοκινητόδρομους στον Υμηττό και τα Μεσόγεια. Η χαρά του εργολάβου. Νέα Δημοκρατία, όλα στα κάρβουνα.
ΝΔ συνεχίζουμε. Όσο υπάρχουν δάση.

Τελικά και για τις καταστροφές από τις πυρκαγιές φταίμε όλοι εμείς οι απλοί πολίτες και οι απλοι κυβερνο-πολιτικοί, αλλά κι αυτοί ως πολίτες που νοιάζονται για τον πελάτη τους και τον βοηθούν να χτίσει στα καμένα.

Πράγματι άμα δε βάλω εγώ τη φωτιά στο δάσος θα τη βάλει κάνας άλλος. Άμα δε χτίσω εγώ στο δάσος ή στα καμένα θα χτίσει κάνας άλλος.

Άμα δεν κάνω εγώ τα στραβά μάτια για να χτίσει ο παράνομος, θα κάνει κάνας άλλος αρμόδιος τα στραβά τα μάτια κι εγώ θα μείνω να ζήσω με το μισθό μου μόνο.

Κι άμα δεν ξαναβγείς εσύ δήμαρχος, νομάρχης, βουλευτής, υπουργός, θα βγει κάνας άλλος. Αμήν και πότε. Δε θέλω να ξαναδώ στην τηλεόραση τα άτομα που κλαίνε στα καμένα και μετά κάνουν ό,τι μπορούν για να πουλήσουν οικόπεδα εκεί.

ΝΔ, όχι πρόωρες εκλογές. Συνεχίζουμε. Όσο υπάρχουν δάση.

Ποια η τακτική των πατέρων και μητέρων του δάσους μας;
Τι κάνουν οι δασαρχαίοι, οι νομαρχαίοι, κοινοταρχαίοι, δημαρχαίοι δημαρχίδες;
Τι κάνουν οι έπαρχοι οι πολεοδόμοι πρώην οικοδόμοι;

Κάνουν στα δάση μας μπετόν αμέ. Ο δασικός πλούτος της χώρας μας δεν αποδίδει σε αξία και κυρίως σε χρήμα. Τον κάνουμε κεφάλαιο με τη φωτιά, που ξεκινάει από τη στιγμή που κάποιοι αρμόδιοι κάνουν τα στραβά μάτια και αφήνουν μετά να πέσουν τα μπετά. Και κάποιοι κονομάνε. Εγώ ο φτωχός για μια ακόμα φορά ακόμα πληρώνω γιατί πρέπει ν’ αγοράσω οικόπεδο στα καμένα, αλλιώς με τι μούτρα θα βγω στην κοινωνία; Το μπετό το πρώτο με βρήκε καμαρότο. Το μπετό το νέο μ’ είδε καπεταναίο.

Τελικά, αφού δεν υπάρχει περιβάλλον θα του φτιάξουμε ένα υπουργείο για τα καλά σαράντα.

Το δάσος παντρεύεται τη βίλλα. ("Βίλλα" με την κυπριακήν έννοιαν)

Στο κάτω-κάτω της κουφής ποιος θα χαιρόταν αν σωθούν τα δάση;

Αν ξεκαθαριστεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς στα δάση, τότε ο Δασάρχης θα πρέπει να ζει μόνο με το μισθό του. Γιατί να χαρεί λοιπόν που θα σωθούν τα δάση;

Θα χαρεί μήπως ο βουλευτής της περιφέρειας που θα γκρεμιστούν αυθαίρετα πολιτών και πελατών του ψηφοφόρων και δε θα σώσει να ξαναβγεί βουλευτής;

Θα σωθεί το δάσος και θα χαρεί ο δήμαρχος που θ' αναγκαστεί να ξαναγίνει σιδεράς; Το δημαρχιλίκι θα δίνει πλέον μόνο ένα μισθό της συμφοράς.