Λόγια και στίχοι της χαρμάνας.

Δώδεκα μέρες χωρίς κάπνισμα σε δημόσιους και εργασιακούς χώρους και δεν πάθαμε ακόμα τίποτα.

Στα κτήρια γραφείων κυριαρχεί η ακράτεια. Όλοι ζητούν να πάνε στην τουαλέτα. Όχι στη μέσα χέστρα όμως, αλλά στην έξω χέστρα στη μεγάλη τουαλέτα, πώς λέμε στο μεγάλο τασάκι δηλαδή το πάτωμα. Ο ένας μετα την άλλη υπάλληλος βγαίνει στο πεζοδρόμιο για να καπνίσει. Αντισταθείτε στην καπνοαπαγόρευση. Προσοχή, προσοχή όμως, μην πετάτε το αποτσίγαρο κάτω, απαγορεύεται.

«Με το τασάκι μου στο χέρι / στα πεζοδρόμια τα στενά / πετώ τη στάχτη στο παρτέρι / τη γόπα όμως στα κρυφά».

Ξου μωρή κότα το λέμε, ξου μωρή γόπα, όμως, όχι. Επαναλαμβάνουμε, ο συλληφθείς παραπετών γόπα κάτω ή πάνω, αναγκάζεται πάραυτα να κάνει γόπινγκ, ίνα μαζέψει χίλιες γόπες, αφού ένας στους χίλιους πιάνεται. Τέρμα το ξου γόπα, γιατί…

«Ξου γόπα μια / ξου γόπα δυο / ξου γόπα πέντε κι έξι /
Στην έβδομη θα σε τσακώ / και γόπινγκ ως να φέξει».

Ιστορίες καθημερινής χαρμάνας, γίνεται της Άννας. (Της γιαγιάς μου της πουτάνας)
1) Έχουμε ανακοίνωση του κόμματος σχετικά με το θέμα της καπνοαπαγόρευσης. Διαβάζουμε. Πρόκειται για μία προσπάθεια σκοτεινών κύκλων της πλουτοκρατίας και του ιμπεριαλισμού να αποπροσανατολίσουν την εργατική τάξη από τα πραγματικά της προβλήματα: το Συνασπισμό.
2) Σε πολλούς τεκέδες της πόλης ακούγονται απαγορευμένα τραγούδια. Όταν όμως μπαίνει μέσα στο ΣΕΥΥΠ αλλάζουν τους στίχους. Ποιος τραγούδαγε Μητροπάνο; Όχι, κύριε ελεγκτά υγείας μου, οικολογικά τραγούδια λέγαμε: «Αυτό το δασάκι που καίει, θα ’ναι το τελευταίο».
3) Αφιερωμένο εξαιρετικά στο ΣΕΥΥΠ. «Κάπνα μου βαριά σε ήπια πριν πλακώσουν τα ΣΕΥΥΠια». ΣΕΥΥΠ. Σώμα Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας Πρόνοιας. Μόνο το σώμα. Το κεφάλι πού είναι;