Στην περίοδο της Χούντας είχαμε όραμα τη Δημοκρατία, κάτι είχαμε να λέμε ρε παιδί μου! Σήμερα τι όραμα έχουμε; Να βγούμε στην τηλεόραση;
Για πολλά χρόνια μετά το 74 δε μπορούσαμε ν’ ακούσουμε δημοτικά τραγούδια στο ραδιόφωνο ή στην τηλεόραση. Όλα μας θύμιζαν Χούντα. Τώρα μας γέμισε τσάμικο η τηλεόραση με πολιτικούς πρώτους πρώτους στα γλεντζέδικα σόου. Η Χούντα μας φόρτωσε και πολλούς δήθεν αντιστασιακούς. Τουλάχιστον αυτοί οι δήθεν μιλανε για Δημοκρατία. Οι νέοι αντιστασιακοί μιλάνε για σπίτια. Ρουσόπουλος, Βουλγαράκης, Κοντός, Παυλίδης και βάλε.
Επί χούντας ξεκίνησε και η τηλεόραση του Φωσκόλου και του Όλα Καλά που συνεχίζονται μέχρι σήμερα στα πρωινο-μεσημεριανάδικα .
Ο χουντικός, μου τη σπάει, με προσβάλλει όταν μου λέει ότι είμαι τόσο άχρηστος που πρέπει να με κυβερνάει μια ομάδα, μια χούντα, χωρίς να με ρωτάει και να κάνει ό,τι της έρθει για μένα χωρίς εμένα. Ρώτα με κι ας κάνω λάθος. Ακόμα κι αυτό το δικαίωμα έχω, άσε με να κάνω λάθος. Τι μας έμεινε από τη Χούντα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου