Είναι τρελή αυτή η βενζίνη

«Εγώ φτιάχνω δρόμους και γέφυρες», λέει ο Σουφλιάς.
Ωραία. Και τι να τα κάνουμε αυτά, άνθρωπέ μου;
Εδώ ζοριζόμαστε ακόμα και βενζίνη
να βάλουμε στα παλιά αυτοκίνητα που έχουμε.

Όταν η κυβέρνηση της Ελλάδας δεν έχει σχέση
με την αγορά, τότε τρελαίνεται η βενζίνη.

Όταν πέφτει πολύ η διεθνής τιμή καυσίμων,
τότε στην Ελλάδα η τιμή της αμόλυβδης
μένει εκεί που ήτανε.

Όταν πέφτει λίγο η διεθνής τιμή βαρελιού στο πετρέλαιο,
τότε στην Ελλάδα ακριβαίνει η βενζίνη.

Μόνο όταν ανεβαίνει πολύ η διεθνής τιμή,
μόνο τότε η ελληνική βενζίνη συμβαδίζει
με των άλλων χωρών κι ανεβαίνει κι αυτή πολύ.

Ουφ! Και είχα ανησυχήσει για την ψυχική υγεία της.

Σε λίγο, αν οι πετρελαιοπαραγωγοί μαζί με κάθε βαρέλι
αργού πετρελαίου στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη
σου δίνουμε κι ένα dvd:

Στην Ελλάδα για το πρώτο λίτρο αμόλυβδη που θα σου βάζουν,
μαζί με το ένα ευρώ θα σου ζητάνε και το τασάκι του αυτοκινήτου.

Για το δεύτερο λίτρο θα σου παίρνουν τη ρεζέρβα,
για το τρίτο λίτρο θα σου παίρνουνε
το πρώην κασετόφωνο αυτοκινήτου και τρέχα γύρευε.
Για είκοσι λίτρα θα κάνεις συμφωνία να τους δώσεις
το αυτοκίνητο για δυο μέρες με βενζίνη πληρωμένη από σένα.

Μαρτυρία καφετέριας:
«Εγώ πούλησα το αυτοκίνητό μου 200 ευρώ
και μαζεύω βενζίνη. Έτσι, για να λέω ότι έχω κάτι
που λιγουρεύονται οι άλλοι. Παλιά έβγαζες γκόμενα
μ’ ένα Κουπεράκι ή Όπελ Μάντα, Γκολφ, Ρενεγκέιτ
ή καμιά μηχανή εννιακοσάρα ή και εφταμισάρα.
Τώρα βγαίνω για καμάκι μ’ ένα μπετόνι αμόλυβδη
και καμία ψόφια δε μπορεί να μου αντισταθεί.»

Αγαπημένο τραγούδι διαχρονικά παραλλαγμένο:
«Κρατάει χρόνια αυτή η βεγόνια
Αν την ποτίζεις δύο μπετόνια»