Έρωτά μου φορομπήχτη

Μέχρι σήμερα μέτραγες στην αγορά
μόνο αν χρωστούσες πολλά.

Εδώ και καιρό όμως όλοι χρωστάνε τα κέρατά τους,
έτσι δε μετράει αυτό το παράσημο.

Αλλά μετά το νέο φοροσκουφικό νόμο
ο Έλλην αρχίζει να εκτιμάται δεόντως πια
μόνο όταν φορολογείται.

Στα καφενεία και στις στάσεις λεωφορείων
τ’ αδέσποτα σκυλιά και οι κεραμιδόγατοι
ακούνε όλο και πιο συχνά εκφράσεις όπως:
«Ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε;
Ξέρεις πόσους φόρους πληρώνω;»

Φυσικά υπάρχουν και σ’ αυτή την ιστορική
περίπτωση οι παραπονούμενοι.

Αυτοί που για κάποιο ανεξήγητο λόγο
δεν τσεκουρώνονται από τη ΔΥΟ της γειτονιάς τους.

Όλοι τους γνωρίζουν - γιατί αυτά κυκλοφορούν-
και οι γύρω τους βάζουν στο μυαλό τους
τα χίλια μύρια εναντίον τους.

Εκφράσεις όπως «Ούτε υπουργός να ’τανε»
ή «Κουμπαριά με τη γυναίκα του υπουργού
θα έκανε», δίνουν και παίρνουν στα καφέ
και τα καμπαρέ της πόλης.

Όλοι οι καλοί χριστιανοί τους χαρακτηρίζουν
ως ‘‘αφορισμένους’’ με την οικονομική
έννοια του όρου.

Εμείς όμως τους νοιώσαμε, τους συμπονέσαμε
και τους αφιερώνουμε αυτό το τραγουδάκι
που γράψαμε, κλέψαμε και κλάψαμε μαζί τους.