Μια ιστορία του Θείου Μήτσου

«Ο πόλεμος των άστρων είναι πραγματικότητα»,

μου είπε η πολιτικοποιημένη γκόμενα.

«Πώς γίνεται αυτό, κοπέλα μου;» της λέω έκπληκτος.

«Το ένα αστέρι τρώει τ’ άλλο;»
Και τι μου απαντάει!.. «Ναι, δεν το βλέπεις;» Τι να δω;

Είχα κι ένα πονοκέφαλο! «Αν μπορούσα θ’ άλλαζα κεφάλι»,

της λέω για έμφαση.
«Μπορείς», μου πετάει. Ε, αν το δω κι αυτό!...

Μετά με άρχισε ότι ο Βγενόπουλος θέλει να φτιάξει

στον Παναθηναϊκό ομάδα χόκεϋ επί πάγου.

«Ναι, αλλά πού θα βρει παίκτες να μην κρυολογάνε;»

της είπα και την αποστόμωσα. Τι να μου απάνταγε;

Μετά έβαλα ν’ ακούσω λίγο μουσική.

«Τι ακούς; Κλείσ’ το!»

Τα ’παιξα. «Γιατί να το κλείσω;

Εγώ ακούω πάντα Kiss. Κακό είναι;»
Πάλι βρήκε απάντηση:

«Kiss; Τους Πάντα μεταλλαγμένους;» Τι εννοούσε;

Τη βαρέθηκα. «Θέλω την ελευθερία μου» της είπα.

«Επειδή είναι θηλυκιά, τη θες για να παίρνεις μάτι τα μπούτια της.»
Άκου απάντηση!.. «Ε, ναι, λοιπόν», της πετάω.

«Και η ελευθερία μόλις με δει θα μείνει άγαλμα».

«Το ξέρω», μου απαντάει.

Αν είναι δυνατόν να κάνει πως τα ξέρει όλα!