Μπάλα είναι και ζαλίζει

Παίξαμε ένα ολόκληρο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα
χωρίς να πάθουμε τίποτα. Δέκα εκατομμύρια Έλληνες
πανηγυρίσαμε τρεις καλές ήττες και ένα γκολ με τα όλα του.
Χορτάσαμε και την τελευταία θέση. Λίγοι θα μπορούσαν
να το πετύχουν αυτό, ειδικά κάτοχοι του τροπαίου
της προηγούμενης διοργάνωσης.

Το ποδόσφαιρο στη χώρα μας έχει καλή υποδομή,
απλώς δεν έχουμε φυτώρια που στοχεύουν
να βγάζουν νέους παίκτες, αλλά νέα χρήματα.

Δεν έχουμε ούτε 10 ομάδες που μπορούν να παίξουν μπάλα επιπέδου,
αλλά έχουμε πολλές κατηγορίες με 18 ομάδες την καθεμία.

Έχουμε καλή πρώτη εθνική, απλώς δεν έχουμε ομάδες της προκοπής
και στα ευρωπαϊκά κύπελλα τρώμε τα μούτρα μας.
Βγάλαμε τη βία από τα γήπεδα κι έξω τρώμε το ξύλο που ζητάμε.

Μπορεί να μην έχουμε σοβαρό αθλητικό τύπο,
αλλά κάθε μεγάλη ομάδα έχει από 2-3 εφημερίδες.

Οι χούλιγκανς δεν παίζουν σπουδαίο ρόλο στα δρώμενα,
παίζουν όλους τους ρόλους του έργου, που τους αποφεύγουν όλοι οι άλλοι.

Δεν έχουμε φιλάθλους στα γήπεδά μας, αλλά έχουμε πολλά κανάλια
που δείχνουν αγώνες και μπαίνουνε και μέσα οικονομικά.

Δεν έχουμε διαιτησία άξια λόγου,
αλλά έχουμε πολλή όρεξη να μιλάμε γι' αυτήν.

Δεν μας περισσεύουν λεφτά για να πληρώσουμε εισιτήριο,
αλλά έχουμε ΠΡΟ-ΠΟ και στοίχημα και μάλιστα έτσι,
για να τιμήσουμε το άθλημα, χωρίς προσωπικά οφέλη απ’ αυτά.

Δεν έχουμε σοβαρούς παράγοντες, αλλά έχουμε έναν Κούγια
και μισό. (Ο μισός αναζητείται)

Δεν έχουμε σοβαρούς σχολιαστές αγώνων,
αλλά έχουμε ριπλέι που τους φωτίζουν
για να μας πούνε και μας λένε αυτό που είδαμε
δυο φορές και το μάθαμε καλά.

Δεν έχουμε ανεργία προπονητών, γιατί όσοι δεν έχουν
άλλη δουλειά να κάνουν βγαίνουν στα κανάλια και διορθώνουν
τους εργαζόμενους προπονητές για τα λάθη που μπόρεσαν
να κάνουν γιατί αυτοί δουλεύουν.

Δεν έχουμε πολλούς άξιους παίκτες, αλλά έχουμε εκατομμύρια
πανάξιους προπονητές του τηλεοπτικού καναπέ.

Παραμύθια για μελλοντικές καλύτερες μέρες των ομάδων μας
δεν τα μασάμε εμείς, αλλά τρώμε τα μουστάκια μας.