Σουαηδια το ματς-μουτς

Δε μπα να χάσαμε, εμείς τους αγαπάμε, δεν ξεχνάμε
ότι μας πρόσφεραν τόσα το 2004, δεν φταίνε τα παιδιά
αν εκείνη τη χρονιά βγήκε ο Καραμανλής,
γι’ αυτό αντί να γκρινιάζουμε, κάνουμε πλάκα,
βάζοντας μπρος την τελευταία άμυνα του σύγχρονου Έλληνα
απέναντι σ’ όλα αυτά που τραβάει.

«Τελευταία λεπτά της αναμέτρησης: ο Καγκουράνης προσπαθεί,
αλλά ο Καραγουρούνης είναι πια κουρασμένος.
Δε μπορούμε να παίξουμε σωστά στο Σάξονα.
Ο Ρεχαγκλής, αν και παλαιός ήρωας της μυθολογίας μας,
δυσκολεύεται ν’ απαντήσει στα δύο γκολ που δέχτηκε
ο Μη-Κόπο-Είδης, ρε(;) με πιστωτική. Ο Βεληγκέκας και ο Βδέλλας έξω.
Μπαίνουν αλλαγή ο Σαματάς και ο Αμανπαναγίδης, αλλά τζίφος.
Άντζα της η κατάσταση. Οι αστυνομικές δυνάμεις με τον Μπάτσοι να,
ευτυχώς δεν μπόρεσαν γι’ άλλη μια φορά να κάνουν τίποτα απολύτως,
ούτε σε ξένο έδαφος. Ο Ντόρος ήδη για την ικανότητά μας κόπασε.
Στο τέλος κανείς δε μπόρεσε να εξηγήσει γιατί δεν κατόρθωσε
ο Αχρηστέας να βάλει ένα γκολ στον Λύσσακσον.
Ίσως αν έπαιζε ο Αγκού μας κάτι καλύτερο να γινόταν.
Αλλά δεν πειράζει πια. Σε ήττα ήδη μάθαμε.
Δικαιολογημένος ο Κυργιάκος που από μέρες βάραινε
πάνω του η ήττα από τη Μίζενς.»

Ο Βγενό ακόμα δεν έχει αποφασίσει σε ποιον Σουηδό οφείλει να κάνει αγωγή.

Φρούδα ελπίς του Νεοέλληνος: «Εντάξει, μωρέ, χάσαμε από τους Σουηδούς,
αλλά δε χάσαμε ποτέ από τις Σουηδέζες».

Πάντως και να χάσουνε από τους Ρώσους,
τις Ρωσίδες τις έχουμε του χεριού μας.