Δεν έμαθε ακόμη το αυτονόητο: όταν μιλάει στον τύπο, μπορεί μεν ν’ απευθύνεται στους δικούς της για να τους περιχαρακώσει, αλλά ακούνε και άλλοι. Έτσι, δηλώνει ότι οι φιλοδοξίες το κόμματός της είναι να κρατήσει τις δικές του δυνάμεις του και όχι να διεισδύσει σε δυνάμεις άλλων κομμάτων και χώρων.Παράδειγμα (μόνιμης) απειρίας: Την Κυριακή που εκλεγόταν ο Αλέξης Τσίπρας, έσπευσε να τον κατακεραυνώσει από συνέντευξή της σε εφημερίδα της ημέρας.
Μα, στο αλφαβητάρι κάθε πολιτικού είναι γραμμένο ε έντονα γράμματα, «Πρέπει υπομονετικά να καραδοκείς τη στιγμή που θα κάνει ο αντίπαλός σου ακόμα κι ένα μικρό λαθάκι και τότε βγαίνεις και τον κατακεραυνώνεις διογκώνοντάς το μέχρι να το παρουσιάσεις σαν λάθος ολκής. Και να μην κάνει λάθος ο αντίπαλος, κάτι που του μοιάζει θα βρεις και θα το βαφτίσεις με την άνεσή σου σε λαθάρα που τον καθιστά μη φερέγγυο ή και επικίνδυνο.»
Για την εφαρμογή όμως του παραπάνω βασικού κανόνα απαιτείται η ικανότητά του χρήστη να τον διαβάζει ή έστω από κάπου να τον έχει ακούσει ή να τον «εφεύρει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου