ΟΣΟ ΜΑΣΑΣ ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΟ

Δεν παρακολουθώ ως οπαδός τη «Ζούγκλα» ούτε τον (όνομα και πράμα) «Κίτρινο Τύπο». Αντέχω να παρακολουθώ τέτοια πυροτεχνήματα του κυρίου Μάκη λίγα λεπτά της ώρας κι επιλέγω άλλα πιο ενδιαφέροντα για μένα ή πιο ειλικρινή χαμηλού επιπέδου προγράμματα. Μέχρι εκεί. Από εκεί δεν βγαίνω ως αγανακτισμένος πολίτης στο καφενείο ή το λεωφορείο να σκούζω ότι οι «κίτρινες» δημοσιογραφικές αποκλίσεις είναι ΤΟ πρόβλημα. Όπως όλος ο κόσμος γνωρίζω καλά ότι έχουμε να κάνουμε με ένα από τα πολλά παρελκόμενα του κυρίαρχου προβλήματος της πολιτικής παρακμής που παράγει και βοηθάει διεφθαρμένους ν’ αναρριχώνται σε υψηλά κλιμάκια διοίκησης της χώρας μας.

Κάποτε πρέπει να σταματήσουμε να καίμε τον αγγελιοφόρο κακών μαντάτων κι ας κατέχει κι εκείνος μερίδιο εξουσίας χρησιμοποιώντας υποφαινόμενο εκβιασμό δημοσιοποίησης κάποιων ατασθαλιών. Δυστυχώς αν δεν είχαμε ανθρώπους επιπέδου Τριανταφυλλόπουλου δεν θα μαθαίναμε τίποτα και δεν θα φοβόταν κανείς «κακός» να κάνει ό,τι του καπνίσει. Σίγουρα καλύτερα θα ήταν να έχουμε στη χώρα μας δημοσιογραφία υψηλού επιπέδου που ενημερώνει αποκαλύπτοντας τι γίνεται πίσω από κλειστές πόρτες γραφείων. Αλλά δεν έχουμε. Αυτή την εποχή η διαφάνεια στην Ελλάδα είναι σε νηπιακό επίπεδο. Ορατότης υπό το μηδέν. Φιαφάνεια κρυφής κάμερας. Ας μάθουμε λοιπόν να υποφέρουμε το Μάκη, ας αρκεστούμε για την ώρα σ’ αυτόν και βλέπουμε. Μπορεί να βλέπουμε και το κακό rock του μέλλοντός μας, αλλά έτσι στρώσαμε, έτσι θα κοιμηθούμε.

Θα έλεγε κάποιος απλός πολίτης ότι ένα λάθος του η απατεωνιά από μέρους του θα έχει ελάχιστη επίπτωση στις ζωές των ανθρώπων που αποτελούν το σύνολο, ενώ το λάθος, η ολιγωρία, η ανικανότητα ή η λαμογιά ενός προσώπου που έχει εξουσία μπορεί να είναι καταστροφική για τις ζωές εκατομμυρίων συμπολιτών μας. Συμφωνούμε. Το μερίδιο ευθύνης που αναλογεί σ’ εμάς για τη γενικότερη παρακμιακή κατάσταση που ζούμε ναι, είναι πολύ μικρό, συγκρινόμενο με εκείνο των «αποπάνω». Αλλά μην αποφεύγουμε να το κοιτάζουμε στα μάτια όταν παρακολουθούμε δελτία ειδήσεων, όταν πηγαίνουμε ν’ αγοράσουμε εφημερίδα και όταν πηγαίνουμε στο εκλογικό μας τμήμα να ψηφίσουμε. Αν κάνουμε και τότε την πάπια, τότε αυτό το μερίδιο ευθύνης μας μεγαλώνει μέσα μας και στο τέλος θ’ αρχίσουμε ν’ αυτόμαστιγωνόμαστε ότι όλα φταίμε εμείς που πονάει το στομάχι μας. Και δεν θα έχουμε 100% άδικο.