Η Βουλή, υποτίθεται, αναδεικνύει μια Κυβέρνηση και την ελέγχει αν διοικεί σωστά σύμφωνα με τους νόμους που ψηφίζει το σώμα. Όταν όμως τους νόμους η Βουλή απλώς τους ψηφίζει; Όταν η Κυβέρνηση που έχει μόνο την Εκτελεστική και όχι τη Νομοθετική εξουσία, φτιάχνει κι επιβάλλει νόμους;Πώς είναι δυνατόν τότε η Βουλή να ελέγξει σωστά την Κυβέρνηση, αφού το παιχνίδι του ελέγχου το έχει στήσει ο ελεγχόμενος;
Αυτό το κενό Δημοκρατίας υποτίθεται καλύπτει ο Τύπος.
Η πολιτική εφημερίδα ας δεχτούμε πως υπάρχει και λειτουργεί για να ελέγχει την εξουσία ενημερώνοντας το λαό για τα πεπραγμένα της. Από τη στιγμή που η εφημερίδα επιλέγει τι θα δημοσιεύσει και τι δεν θα δημοσιεύσει, εκφράζει άποψη και επιλέγει πότε, πού, πώς και κατά πόσο θα ελέγξει. Υπάρχει όμως και μια άλλη πονηρή παράμετρος για τον εκδότη: ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΕΛΕΓΞΕΙ;
Α) Επειδή αγαπάει το λαό και τη Δημοκρατία;
Β) Επειδή αγαπάει ή μισεί την εξουσία;
Γ) ή επειδή εκδιδόμενος παίρνει κι αυτός μερίδιο εξουσίας;
Εγώ ψηφίζω το Γάμα. Αυτό το κομμάτι εξουσίας είναι απαραίτητο και για να πλουτίσουμε και για να προστατεύσουμε τα χρήματα που ήδη κατέχουμε.
Ό,τι δημοσιεύουμε ή κρύβουμε γίνεται για το δικό μας καλό. Πώς όμως παίρνουμε κομμάτι από την πίτα της εξουσίας; Με τον μοναδικό τρόπο που υπάρχει: τα λεφτά.
Έτσι όσο πιο πολλά λεφτά κονομάμε τόσο πιο εφημερίδα γινόμαστε. Τα μεγάλα ποσά, βέβαια, δεν είναι ανάγκη να πηγαίνουν στην εφημερίδα. Ας μπαίνει μέσα, οι εργαζόμενοι θα την πληρώσουν στο τέλος. Εμείς, οι «Κονομάω και Γαμάω», είμαστε και στα δημόσια έργα και στους εκβιασμούς και στο πόκερ μεταξύ επιχειρηματιών, μεταξύ επίδοξων πολιτικών αρχηγών και πρωθυπουργών.
Τα λεφτά τα θέλει ο ιδιοκτήτης μιας εφημερίδας για να πλουτίσει, αν δεν είναι ήδη πλούσιος. Μετά τι τα χρειάζεται; Όχι για ν’ αγοράσει κάτι να φάει, σπίτι, ταξίδια, αυτοκίνητα, γκόμενες και ό,τι άλλο. Αυτά θα τα έχει μέχρι να πεθάνει επτά φορές. Τότε, γιατί κυνηγάει τα λεφτά; Για προστασία; Την έχει εξασφαλίσει, όλο και από κάπου κρατάει τους εχθρούς του. Τότε γιατί ακόμα κυνηγάει τα λεφτά; Είναι τρελός; Μα, αν ήταν τρελός δεν θα τα είχε κονομήσει.
Η πολιτική εφημερίδα ας δεχτούμε πως υπάρχει και λειτουργεί για να ελέγχει την εξουσία ενημερώνοντας το λαό για τα πεπραγμένα της. Από τη στιγμή που η εφημερίδα επιλέγει τι θα δημοσιεύσει και τι δεν θα δημοσιεύσει, εκφράζει άποψη και επιλέγει πότε, πού, πώς και κατά πόσο θα ελέγξει. Υπάρχει όμως και μια άλλη πονηρή παράμετρος για τον εκδότη: ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΕΛΕΓΞΕΙ;
Α) Επειδή αγαπάει το λαό και τη Δημοκρατία;
Β) Επειδή αγαπάει ή μισεί την εξουσία;
Γ) ή επειδή εκδιδόμενος παίρνει κι αυτός μερίδιο εξουσίας;
Εγώ ψηφίζω το Γάμα. Αυτό το κομμάτι εξουσίας είναι απαραίτητο και για να πλουτίσουμε και για να προστατεύσουμε τα χρήματα που ήδη κατέχουμε.Ό,τι δημοσιεύουμε ή κρύβουμε γίνεται για το δικό μας καλό. Πώς όμως παίρνουμε κομμάτι από την πίτα της εξουσίας; Με τον μοναδικό τρόπο που υπάρχει: τα λεφτά.
Έτσι όσο πιο πολλά λεφτά κονομάμε τόσο πιο εφημερίδα γινόμαστε. Τα μεγάλα ποσά, βέβαια, δεν είναι ανάγκη να πηγαίνουν στην εφημερίδα. Ας μπαίνει μέσα, οι εργαζόμενοι θα την πληρώσουν στο τέλος. Εμείς, οι «Κονομάω και Γαμάω», είμαστε και στα δημόσια έργα και στους εκβιασμούς και στο πόκερ μεταξύ επιχειρηματιών, μεταξύ επίδοξων πολιτικών αρχηγών και πρωθυπουργών.
Τα λεφτά τα θέλει ο ιδιοκτήτης μιας εφημερίδας για να πλουτίσει, αν δεν είναι ήδη πλούσιος. Μετά τι τα χρειάζεται; Όχι για ν’ αγοράσει κάτι να φάει, σπίτι, ταξίδια, αυτοκίνητα, γκόμενες και ό,τι άλλο. Αυτά θα τα έχει μέχρι να πεθάνει επτά φορές. Τότε, γιατί κυνηγάει τα λεφτά; Για προστασία; Την έχει εξασφαλίσει, όλο και από κάπου κρατάει τους εχθρούς του. Τότε γιατί ακόμα κυνηγάει τα λεφτά; Είναι τρελός; Μα, αν ήταν τρελός δεν θα τα είχε κονομήσει.
Η δίψα του πάμπλουτου εκδότη για χρήμα δεν είναι ίδια με τη δικιά μας. Το χρήμα για τον πλούσιο έχει άλλη χρηστική αξία απ’ ό,τι για μας. Όσο πιο πολλά λεφτά, τόσο μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα της εξουσία παίρνεις. Κλέβεις και το κομμάτι του άλλου. Πρέπει τότε κι εσύ, ο εκδότης, να προσέξεις τη σχέση σου με άλλες εφημερίδες. Είσαι πια κι εσύ ελεγχόμενος. Πρέπει κι εσύ να κατασκευάσεις ή και ν’ αγοράσεις βουλευτές. Να καλύψεις τα νώτα σου, δηλαδή το μαύρο χρήμα. Τα υπόλοιπα είναι για τα κορόιδα. Αν μάλιστα είσαι και τηλεοπτικό πρόσωπο και κατέχεις τη συμπάθεια και τη λατρεία πολλών ηλιθίων, τότε είσαι ο μόνος που δε θα την πατήσει ποτέ. Βουλευτές, υπουργοί και πρωθυπουργοί περάσαν πολλοί. Οι εκδότες όμως μένουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου