"ΝΤΙ-ΒΙ-ΝΤΙ-ΑΔΑ": ΑΛΛΑΓΗ ΣΚΗΝΙΚΟΥ; ΜΠΑΑΑΑ!

Πράγματι, ο Θέμος πήγε στο Βυζάντιο και δεν έδωσε, αλλά πήρε από τον Ανδριανό το μονταρισμένο dvd. Πριν όμως, είχε παραδώσει εκείνος στον Ανδριανό αμοντάριστο αντίγραφό του.

Αφού λοιπόν έχουν πέραση τα ενημερωτικά σενάρια, γιατί να μη φτιάξουμε κι εμείς ένα;

ΣΕΝΑΡΙΟ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ

Τρεις «φίλοι», οι δύο τηλεοπτικά πρόσωπα-κράχτες, έφτιαξαν μια εφημερίδα, για την οποία αποφάσισαν να είναι αντιπολιτευτική. Σωστά έπραξαν, γιατί μόνο έτσι παίρνει υπεραξία. Μια κυβέρνηση κερδίζει από μια φιλοκυβερνητική εφημερίδα πολλά, αλλά χάνει πιο πολλά από μια αντικυβερνητική. Πάει κι ανάποδα: Μια κυβέρνηση χάνει πολλά αν αντιστρέψει τη γραμμή της μια φιλοκυβερνητική εφημερίδα, αλλά γλιτώνει πολλά περισσότερα αν αλλάξει μια που την αντιπολιτεύεται.

Αφού οι μάγκες κατάφεραν για καιρό να κοπανάνε στο κεφάλι την Κυβέρνηση. Αφού έριξαν κι έναν υπουργό, τον Απασχόλησης, είπαν, «Τώρα είναι η ώρα για την κονόμα».
Ίδρυσαν μια άλλη εταιρεία, πήραν ένα χοντρό δάνειο από τράπεζα, αγόρασαν την δικιά τους εφημερίδα και τσέπωσαν τα φράγκα. Αυτό ήταν το πρώτο βήμα και το έκαναν και οι τρεις, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή να πουλήσουν την εφημερίδα τους σε τρίτον, σφυρίζοντας αμέριμνοι ότι θα φιλοκυβερνητική, κάτι που οι κυβερνώντες περίμεναν καθήμενοι στ’ αβγά τους.

Εις εκ των τριών μετόχων όμως, ο κατέχων το 40%, καθόταν σ’ αναμμένα κάρβουνα και διάβηκε το Ρουβίκωνα: έσπασε τη γραμμή. Ο άλλος 40% το ψυλλιάστηκε και είδε να τον βγάζουν έξω απ’ το παιχνίδι. Διαπίστωσε ότι ο πρώτος είχε ήδη τσεπώσει λεφτά από επιχειρηματία, ουσιαστικά δηλαδή είχε πουλήσει προκαταβολικά τις μετοχές του. Είχε δίκιο γιατί ο τρίτος, ο 20%, θα πήγαινε με το 40% του οικονομικά ισχυρού επιχειρηματία, οπότε ο ίδιος θα έμενε μπουκάλα και θα πουλούσε το δικό του 40% για ένα κομμάτι ψωμί.

Κάρφωσε λοιπόν το φίλο του στην Κυβέρνηση για είσπραξη μαύρου χρήματος. Ίσως οι κρατούντες το γνώριζαν, αλλά πλέον υπήρχε ο κίνδυνος να κατηγορηθούν για αμέλεια.

Παράλληλα οι τρεις άσπονδοι φίλοι, σα να μη συμβαίνει τίποτα, στο πλαίσιο της δουλειάς, μέσω φίλου τους δικηγόρου μαγνητοσκοπούσαν προσωπικές στιγμές ανωτάτου κυβερνητικού στελέχους με τη βοήθεια γκόμενάς του. Σίγουρο χαρτί, γιατί το στέλεχος εμπλεκόταν σε οικονομικά σκάνδαλα κι ενέπλεκε και τον πρωθυπουργό. Όλα καλά πήγαιναν, λοιπόν. Υπήρχε όμως και ο αστάθμιστος παράγων στο παιχνίδι.

Ο πουλημένος 40% κινδύνευε από συνεχείς ελέγχους που γίνονταν. Τι να κάνει, πλάσαρε κρυφίως στην Κυβέρνηση το dvd, που σημειώνουμε, είχε και πολιτικές προεκτάσεις. Απείλησε ότι θα δημοσιοποιούσε το περιεχόμενό του αν δεν τον άφηναν ήσυχο με τα μαύρα χρήματα.

Η Κυβέρνηση τότε, με την πλάτη στον τοίχο προχώρησε σε δύο έξυπνες κινήσεις, δεν πα να λένε για δήθεν επικοινωνιακά λάθη της: Πρώτον, σφύριξε στον έτερο 40% την προδοσία και δεύτερον έδωσε μονταρισμένο το dvd στον πρώτο 40%, ώστε αν θέλει να δημοσιοποιήσει το περιεχόμενο, χωρίς όμως τις κοινωνικές προεκτάσεις.

Ο χαμένος μέτοχος σωστά ανησύχησε, γιατί με την δημοσιοποίηση του αμοντάριστου dvd θα έπεφτε η Κυβέρνηση, οπότε η υπεραξία που θα έπαιρνε η εφημερίδα θα ήταν αστρονομικού μεγέθους. Αποτελούσε όμως πια μειοψηφία γιατί ο 20% είπαμε πού θα πήγαινε. Έτσι ξεκίνησε έναν τηλεοπτικό καβγά για να βγάλει την ουρά του απ’ έξω.

Η μία και η μισή απόπειρα αυτοκτονίας δεν ήταν καταλύτες, όπως έπεσαν στην παγίδα να τις χαρακτηρίσουν οι πολιτικοί αναλυτές και άλλοι να περιμένουν να πέσει η Κυβέρνηση σαν ώριμο φρούτο. Ήταν απλώς συμβάντα που έδιναν ένταση στην ιστορία. Δεν ήταν κρίσιμες στιγμές που θ’ άλλαζαν το σκοπό στον πρωταγωνιστή. Ένας φιλοκυβερνητικός βουλευτής ως διαπραγματευτής συμβιβασμού κι ένα ακόμα κυβερνητικό στέλεχος ως συνένοχος σε αμέλεια θ’ αποτελέσουν (και αν) απλώς παράπλευρες απώλειες. Η δικαιοσύνη δεν κινδυνεύει να χάσει το κύρος της καθυστερώντας την εξιχνίαση, γιατί απλώς δικαιώνει.

Η Κυβέρνηση ό,τι και να λέμε εμείς που ονειρευόμαστε να πέσει στο γκρεμό, κερδίζει γιατί, όπως πολύ σωστά προέβλεψε: α) Γλιτώνει από μια αντιπολιτευόμενη εφημερίδα, που ήταν και πρώτη σε κυκλοφορία. β) Κατάφερε με τον ενδοεκδοτικό καβγά να κερδίσει χρόνο. Τι να κάνει το χρόνο; Περιμένει υπομονετικά να πεθάνει ο Αρχιεπίσκοπος, οπότε θα ξεκινήσουν άλλα τρεχάματα και μαχαιρώματα, έτσι, το τρέχον σκάνδαλο θα πάει στα σκουπίδια των καναλιών και της Δικαιοσύνης.

Και θα ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς χειρότερα.